Laxd ch. 58

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú kemur Þorkell til skálans og sér hann þá hvar maður situr
við vatnið við einn lækjarós og dró fiska. Sá hafði feld á
höfði. Þorkell stígur af baki og bindur hestinn undir
skálavegginum. Síðan gengur hann fram að vatninu þar sem
maðurinn sat. Grímur sá skuggann mannsins er bar á vatnið og
sprettur hann upp skjótt. Þorkell er þá kominn mjög svo að
honum og leggur til hans og kom á höndina fyrir ofan úlflið
og var það ekki mikið sár. Grímur rann þegar á Þorkel og
takast þeir fangbrögðum. Kenndi þar brátt aflsmunar og féll
Þorkell og Grímur á hann ofan. Þá spurði Grímur hver þessi
maður væri. Þorkell kvað hann engu skipta.

Grímur mælti: "Nú hefir öðruvís orðið en þú mundir ætlað hafa
því að nú mun þitt líf vera á mínu valdi."

Þorkell kvaðst ekki mundu sér friðar biðja "því að mér hefir
ógiftulega tekist."

Grímur sagði ærin sín óhöpp þótt þetta liði undan: "Mun þér
annarra forlaga auðið verða en deyja á okkrum fundi og vil eg
þér líf gefa en þú launa því sem þú vilt."

Standa þeir nú upp báðir og ganga heim til skálans. Þorkell
sér að Grím mæðir blóðrás, tekur þá Sköfnungsstein og ríður
og bindur við hönd Gríms og tók þegar allan sviða og þrota úr
sárinu.

Þeir voru þar um nóttina. Um morguninn býst Þorkell í brott
og spyr ef Grímur vilji fara með honum. Hann kveðst það að
vísu vilja. Þorkell snýr þegar vestur og kemur ekki á fund
Eiðs, léttir ekki fyrr en hann kemur í Sælingsdalstungu.
Snorri goði fagnar honum með mikilli blíðu. Þorkell sagði
honum að ferð sjá hafði illa tekist.

Snorri kvað hafa vel orðið. "Líst mér giftusamlega á Grím.
Vil eg og," segir hann, "að þú leysir hann vel af hendi. Væri
það nú mitt ráð vinur að þú létir af ferðum og fengir þér
staðfestu og ráðakost og gerist höfðingi sem þú átt kyn til."

Þorkell svarar: "Oft hafa mér vel gefist yður ráð" og spurði
ef hann hefði um hugsað hverrar konu hann skyldi biðja.

Snorri svarar: "Þeirrar skaltu konu biðja er bestur kostur er
en það er Guðrún Ósvífursdóttir."

Þorkell kvað það satt vera að ráðahagurinn var virðulegur "en
mikið þykir mér á liggja ofstæki hennar," segir hann, "og
stórræði. Hún mun vilja hefna láta Bolla bónda síns. Þar
þykist í ráðum vera með henni Þorgils Hölluson og má vera að
honum sé eigi allur getnaður að þessu. En vel er mér Guðrún
að skapi."

Snorri mælti: "Eg mun í því bindast að þér mun ekki mein
verða að Þorgísli en meiri von þykir mér að nokkur umskipti
séu orðin um hefndina Bolla áður þessi misseri séu liðin."

Þorkell svarar: "Vera kann að þetta séu eigi tóm orð er þú
talar nú. En um hefnd Bolla sé eg ekki líklegra nú en fyrir
stundu nema þar snarist nokkurir hinir stærri menn í bragð."

Snorri mælti: "Vel líkar mér að þú farir enn utan í sumar.
Sjáum þá hvað við ber."

Þorkell kvað svo vera skyldu og skiljast þeir við svo búið.
Fór Þorkell vestur yfir Breiðafjörð og til skips. Hann flutti
Grím utan með sér. Þeim byrjaði vel um sumarið og tóku Noreg
sunnarla.

Þá mælti Þorkell til Gríms: "Kunnigur er þér málavöxtur og
atburðir um félagsskap okkarn. Þarf það ekki að tjá. En
gjarna vildi eg að hann seldist með minnum vandræðum út en á
horfðist um hríð. En að hraustum manni hefi eg þig reynt og
fyrir það vil eg þig svo af höndum leysa sem eg hafi aldrei
þungan hug á þér haft. Kaupeyri mun eg þér fá svo mikinn að
þú megir ganga í hraustra manna lög. En þú nem ekki staðar
norður hér í landi því að frændur Eiðs eru margir í kaupförum
þeir er þungan hug hafa á þér."

Grímur þakkaði honum þessi orð og kvaðst eigi beiða mundu
kunna jafn framarla sem hann bauð. Að skilnaði gaf hann Grími
góðan kaupeyri. Töluðu það margir að þetta væri gert
allstórmannlega. Síðan fór Grímur í Vík austur og staðfestist
þar. Hann þótti mikill maður fyrir sér og endast þar frá
Grími að segja.

Þorkell var í Noregi um veturinn og þótti vera mikils háttar
maður. Hann var stórauðigur að fé og hinn mesti ákafamaður.
Nú verður þar frá að hverfa um stund en taka til út á Íslandi
og heyra hvað þar gerist til tíðinda meðan Þorkell er utan.