Laxd ch. 36

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þessi tíðindi spyrjast víða og mælast illa fyrir. Þóttu það
ólífismenn er slíka fjölkynngi frömdu sem þau Kotkell höfðu
þá lýst. Mikið þótti Guðrúnu að um líflát Þórðar og var hún
þá eigi heil og mjög framað. Guðrún fæddi svein. Sá var vatni
ausinn og kallaður Þórður.

Í þenna tíma bjó Snorri goði að Helgafelli. Hann var frændi
Ósvífurs og vin. Áttu þau Guðrún þar mikið traust. Þangað fór
Snorri goði að heimboði. Þá tjáði Guðrún þetta vandkvæði
fyrir Snorra en hann kvaðst mundu veita þeim að málum þá er
honum sýndist en bauð Guðrúnu barnfóstur til hugganar við
hana. Þetta þá Guðrún og kvaðst hans forsjá hlíta mundu.
Þessi Þórður var kallaður köttur, faðir Stúfs skálds.

Síðan fer Gestur Oddleifsson á fund Hallsteins goða og gerði
honum tvo kosti, að hann skyldi reka í brott þessa
fjölkunnigu menn ella kvaðst hann mundu drepa þá "og er þó
ofseinað."

Hallsteinn kaus skjótt og bað þau heldur í brott fara og nema
hvergi staðar fyrir vestan Dalaheiði og kvað réttara að þau
væru drepin. Síðan fóru þau Kotkell í brott og höfðu eigi
meira fé en stóðhross fjögur. Var hesturinn svartur. Hann var
bæði mikill og vænn og reyndur að vígi. Ekki er getið um ferð
þeirra áður þau koma á Kambsnes til Þorleiks Höskuldssonar.
Hann falar að þeim hrossin því að hann sá að það voru
afreksgripir.

Kotkell svarar: "Gera skal þér kost á því. Tak við hrossunum
en fá mér bústað nokkurn hér í nánd þér."

Þorleikur mælti: "Munu þá eigi heldur dýr hrossin því að eg
hefi það spurt að þér munuð eiga heldur sökótt hér í héraði?"

Kotkell svarar: "Þetta muntu mæla til Laugamanna."

Þorleikur kvað það satt vera.

Þá mælti Kotkell: "Það horfir þó nokkuð annan veg við um
sakir við Guðrúnu og bræður hennar en þér hefir sagt verið.
Hafa menn ausið hrópi á oss fyrir enga sök og þigg
stóðhrossin fyrir þessar sakir. Ganga og þær einar sögur frá
þér að vér munum eigi uppi orpin fyrir sveitarmönnum hér ef
vér höfum þitt traust."

Þorleikur slæst nú í málinu og þóttu honum fögur hrossin en
Kotkell flutti kænlega málið. Þá tók Þorleikur við hrossunum.
Hann fékk þeim bústað á Leiðólfsstöðum í Laxárdal. Hann
birgði þau og um búfé. Þetta spyrja Laugamenn og vilja synir
Ósvífurs þegar gera til þeirra Kotkels og sona hans.

Ósvífur mælti: "Höfum vér nú ráð Snorra goða og spörum þetta
verk öðrum því að skammt mun líða áður búar Kotkels munu eiga
spánnýjar sakir við þá og mun sem vert er Þorleiki mest mein
að þeim. Munu þeir margir hans óvinir af stundu er hann hefir
áður haft stundan af. En eigi mun eg letja yður að gera slíkt
mein þeim Kotkatli sem yður líkar ef eigi verða aðrir til að
elta þau úr héraði eða taka af lífi með öllu um það er þrír
vetur eru liðnir."

Guðrún og bræður hennar sögðu svo vera skyldu. Ekki unnust
þau Kotkell mjög fyrir en hvorki þurftu þau um veturinn að
kaupa hey né mat og var sú byggð óvinsæl. Eigi treystust menn
að raska kosti þeirra fyrir Þorleiki.