Laxd ch. 31

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ólafur Höskuldsson sat í búi sínu í miklum sóma sem fyrr var
ritað.

Guðmundur hét maður Sölmundarson. Hann bjó í Ásbjarnarnesi
norður í Víðidal. Guðmundur var auðigur maður. Hann bað
Þuríðar og gat hana með miklu fé. Þuríður var vitur kona og
skapstór og skörungur mikill. Hallur hét son þeirra, og
Barði, Steinn og Steingrímur. Guðrún hét dóttir þeirra, og
Ólöf.

Þorbjörg dóttir Ólafs var kvenna vænst og þrekleg. Hún var
kölluð Þorbjörg digra og var gift vestur í Vatnsfjörð Ásgeiri
Snartarsyni. Hann var göfugur maður. Þeirra son var Kjartan
faðir Þorvalds, föður Þórðar, föður Snorra, föður Þorvalds.
Þaðan er komið Vatnsfirðingakyn. Síðan átti Þorbjörgu
Vermundur Þorgrímsson. Þeirra dóttir var Þorfinna er átti
Þorsteinn Kuggason.

Bergþóra Ólafsdóttir var gift vestur í Djúpafjörð Þórhalli
goða syni Odda Ýrarsonar. Þeirra son var Kjartan faðir
Smið-Sturlu. Hann var fóstri Þórðar Gilssonar föður Sturlu.

Ólafur pái átti marga kostgripi í ganganda fé. Hann átti uxa
góðan er Harri hét, apalgrár að lit, meiri en önnur naut.
Hann hafði fjögur horn. Voru tvö mikil og stóðu fagurt en
þriðja stóð í loft upp. Hið fjórða stóð úr enni og niður
fyrir augu honum. Það var brunnvaka hans. Hann krafsaði sem
hross.

Einn fellivetur mikinn gekk hann úr Hjarðarholti og þangað
sem nú heita Harrastaðir í Breiðafjarðardali. Þar gekk hann
um veturinn með sextán nautum og kom þeim öllum á gras. Um
vorið gekk hann heim í haga þar sem heitir Harraból í
Hjarðarholtslandi.

Þá er Harri var átján vetra gamall þá féll brunnvaka hans af
höfði honum og það sama haust lét Ólafur höggva hann. Hina
næstu nótt eftir dreymdi Ólaf að kona kom að honum. Sú var
mikil og reiðuleg.

Hún tók til orða: "Er þér svefnhöfugt?"

Hann kvaðst vaka.

Konan mælti: "Þér er svefns en þó mun fyrir hitt ganga. Son
minn hefir þú drepa látið og látið koma ógervilegan mér til
handa og fyrir þá sök skaltu eiga að sjá þinn son alblóðgan
af mínu tilstilli. Skal eg og þann til velja er eg veit að
þér er ófalastur."

Síðan hvarf hún á brott.

Ólafur vaknaði og þóttist sjá svip konunnar. Ólafi þótti
mikils um vert drauminn og segir vinum sínum og varð ekki
ráðinn svo að honum líki. Þeir þóttu honum best um tala er
það mæltu að það væri draumskrök er fyrir hann hafði borið.