Laxd ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Á ofanverðum dögum Ketils hófst ríki Haralds konungs hins
hárfagra svo að engi fylkiskonungur þreifst í landinu né
annað stórmenni nema hann réði einn nafnbótum þeirra. En er
Ketill fréttir þetta, að Haraldur konungur hafði honum slíkan
kost ætlað sem öðrum ríkismönnum, að hafa frændur sína óbætta
en ger þó að leigumanni sjálfur, síðan stefnir hann þing við
frændur sína og hóf svo mál sitt: "Kunnig hafa yður verið
skipti vor Haralds konungs og þarf eigi þau að inna því að
oss ber meiri nauðsyn til að ráða um vandkvæði þau er vér
eigum fyrir höndum. Sannspurðan hefi eg fjandskap Haralds
konungs til vor. Sýnist mér svo að vér munum eigi þaðan
trausts bíða. Líst mér svo sem oss séu tveir kostir gervir,
að flýja land eða vera drepnir hver í sínu rúmi. Er eg og
þess fúsari að hafa slíkan dauðdaga sem frændur mínir en eigi
vil eg yður leiða í svo mikið vandkvæði með einræði mínu því
að mér er kunnigt skaplyndi frænda minna og vina, að þér
viljið eigi við oss skiljast þótt mannraun sé í nokkur að
fylgja mér."

Björn son Ketils svarar: "Skjótt mun eg birta minn vilja. Eg
vil gera að dæmum göfugra manna og flýja land þetta. Þykist
eg ekki af því vaxa þótt eg bíði heiman þræla Haralds konungs
og elti þeir oss af eignum vorum eða þiggja af þeim dauða með
öllu."

Að þessu var ger góður rómur og þótti þetta drengilega talað.
Þetta ráð var bundið, að þeir mundu af landi fara því að
synir Ketils fýstu þessa mjög en engi mælti í móti. Björn og
Helgi vildu til Íslands fara því að þeir þóttust þaðan margt
fýsilegt fregnt hafa, sögðu þar landskosti góða og þurfti
ekki fé að kaupa. Kölluðu vera hvalrétt mikinn og laxveiðar
en fiskastöð öllum misserum.

Ketill svarar: "Í þá veiðistöð kem eg aldregi á gamals
aldri."

Sagði Ketill þá sína ætlan, að hann var fúsari vestur um haf,
kvaðst þar virðast gott. Voru honum þar víða lönd kunnig því
að hann hafði þar víða herjað.