Korm ch. 20

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorvaldur tinteinn bjó norður í Svínadal en Þorvarður bróðir
hans í Fljótum.

Um veturinn gerir Kormákur ferð sína norður í Svínadal að
finna Steingerði. Og er hann kom í Svínadal stígur hann af
baki og gekk til stofu. Steingerður sat á palli og sest
Kormákur hjá henni en Þorvaldur situr í bekk og þar hjá honum
Narfi.

Hann mælti Narfi við Þorvald: "Skaltu engan hlut í eiga um
setu Kormáks? Og er slíkt ósitjanda."

Þorvaldur segir: "Sæma mun eg við slíkt. Líst mér þetta
skammlaust þótt þau tali."

Narfi segir: "Illa er þá."

Litlu síðar finnast þeir bræður, Þorvaldur og Þorvarður.
Segir Þorvaldur honum komur Kormáks þangað.

Þorvarður segir: "Þykir þér slíkt sitjanda?"

Hann kvað ekki hafa til sakað þar til en sagði sér óskapfellt
vera um komur Kormáks.

Þá segir Þorvarður: "Eg skal bætur á ráða þótt þú þorir eigi
því að öllum oss er skömm í."

Það var næst er Þorvarður kom í Svínadal. Keyptu þeir bræður
og Narfi að einum göngusveini að hann skyldi kveða vísu svo
að Steingerður heyrði og segði að Kormákur hefði orta en það
gegndi engu. Þeir sögðu að Kormákur hefði kennt konu þeirri
er Eylaug hét, frændkona hans.

En þessi var vísa:

Vildi eg hitt að væri

vald-Eir gömul jalda

stærilát í stóði

Steingerðr en eg reini.

Væri eg þráða Þrúði

þeiri, er stöðvar geira

gunnörðigra garða

gaupelds, á bak hlaupinn.

Steingerður verður nú reið mjög svo að hún vill eigi Kormák
heyra nefndan.

Þetta spyr Kormákur og fer að finna Steingerði. Hann leitar
lengi orða við hana.

Þau svör komu upp að lyktum að henni mislíkar að hann yrkir
um hana níð "og er það nú borið um allt hérað."

Kormákur kveður það eigi satt vera.

Steingerður segir: "Mjög mundir þú þræta ef eg hefði eigi
heyrt."

Kormákur mælti: "Hver kvað svo að þú heyrðir?"

Hún segir hver kvað "og þarftu eigi míns tals að vænta ef
þetta sannast."

Kormákur ríður í brott og leitar þessa stráks og finnur og nú
verður hann að segja hið sanna. Kormákur verður reiður mjög
og hleypur að Narfa og vegur hann. Slíka för ætlar hann
Þorvaldi en hann skaust í skugga og skammaðist sín og komust
menn í milli þeirra og skildu þá.

Kormákur kvað þá vísu:

Nú mun ætlæla ýta

auðmætandinn hæta,

vér kunnum skil skepja,

Skíðunga mér níði.

Naddhríðar skal eg níða

njót svo að steinar fljóti.

Nú hefi eg illan enda

Eysteins sonum leystan.

Þetta fréttist um héraðið og vex að eins óþokki milli þeirra.
Þeir Þorvarður og Þorvaldur bræður eru stórorðir en Kormáki
líkar það illa.