Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Korm ch. 11

Kormáks saga 11 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Korm ch. 11)

Anonymous íslendingasögurKormáks saga
101112

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Steinar hét maður. Hann var son Önundar sjóna, bróðir Döllu
móður Kormáks. Hann bjó á Elliða og var óeirumaður.



Þangað reið Kormákur frá hólminum að finna Steinar frænda
sinn. Kormákur segir frá ferðum sínum. Steinar lét illa yfir.



Kormákur kvaðst ætla af landi í brott "en eg ætla þér
fégjaldið við Bersa."



Steinar segir: "Engi ertu ofurhugi en gjaldast mun fé ef
þarf."



Kormákur er þar nokkurar nætur. Blés mjög höndina er með
engum var umböndum.



Eftir þenna fund fór Hólmgöngu-Bersi að finna bræður sína og
þeir spyrja Bersa hve tekist hafði hólmgangan. Hann segir sem
farið hefir. Þeir kváðu þá tvo ofurhuga höggið hafa í smærra
lagi, kváðu Bersa af slysi Kormáks sigrast hafa. Bersi hittir
Steingerði. Hún spurði hversu farið hafði.



Hann kvað vísu:



Mér varð hjálms á hólmi

hald-Ullr fyr sig gjalda,

þoll má þann of kalla,

þrjár merkr, hugum sterkan.

Skora mun Sköglar dýra

skjaldveðrs reginn aldrei,

vér bárum hlut hæra

hríðfimr á mig síðan.


Steinar og Kormákur riðu brott frá Elliða. Þeir ríða til
Saurbæjar. Þeir sjá mannareið í móti sér. Fer þar Bersi. Hann
kveður Kormák og spyr hversu sárið hafist. Kormákur kvað eigi
stórra bóta ávant.



Bersi mælti: "Viltu að eg græði þig þó að af mér hafi til
hlotist? Og mun þér þá skammt mein að verða."



Kormákur neitti því og kvaðst jafnan illt vildu eiga við
hann.



Þá kvað Bersi vísu:



Muna muntu hjaldr þann er Hildar

háraddar mig kvaddir.

Geng eg að geira þingi

glaðr, em eg reyndr að öðru.

Randlauki klauf eg, randa,

rönd Kormáki að höndum

vildi eigi fram af feldi

Freyr einvígi heyja.


Skildu þeir að því.



Eftir þetta fer Kormákur heim á Mel og finnur móður sína. Hún
græðir hönd hans, verður ljótt og grær um ólíkan. Skarð það
er í var Sköfnungi hvöttu þeir. Var það því meira sem það var
oftar hvatt.



Síðan fór hann til Reykja og kastaði Sköfnungi fyrir fætur
Skeggja og kvað vísu:



Að hefi eg yðr að færa

eggfallinn hjör, Skeggi.

Beit eigi vopn, að vísu

varð þeira hlutr meiri.

Varat um gang þann er gengum

geirþey of mey heyja,

söngvarðaða sverða

sennu, mér að kenna.


Skeggi mælti: "Fór sem mig varði."



Kormákur snýr í brott og kemur heim á Mel.



Kormákur kvað vísu:



Hefi eg á hólm of gengið,

hugðumk það fyrir betra,

við híðbyggvi holta

handarskers að berjast.

Brast fyr mér hinn mæri

mundar vöndr í hendi.

Misst hefir margra kosta

morðeggjandi seggja.


Og þá er þau fundust, Dalla og Kormákur, kvað hann vísu:



Færðit mér að morði

morðvönd, fetils storðar

staðr er í strandar naðri,

starreggjaðan Skeggi.

Gerði holt fyr hjalti

Hvíting í tvö bíta,

brotið hefi eg skarð í skerðum,

Sköfnungr, fetils þrafna.


Og enn kvað hann:



Gerði og minn að morði

morðvöndr, er eg hjó randir,

greipar rann að gunni,

grannfengr, íugtanni.

Illa lét, þá er Áta

ófús várar húsa

sónar fress úr sínu

slíðrbyðu gekk híði.


Og enn kvað hann:



Göngu var eg of genginn

Gefn, til vissar stefnu,

nú em eg hörþellu hylli

hornungr, tváa morgna.

Gætumk hins, að heima,

hörfit, munak sitja

mér er um erma Ilmi

iðjusamt, hinn þriðja.


Eftir þetta fer Kormákur til Reykja einn dag og talast þeir
Skeggi við. Kallar Skeggi lítilmannlega orðna hólmgönguna.



Þá kvað Kormákur vísu:



Firnattu mig þótt fjörnis

Freyr væri eg þér dreyra,

mærð ber eg fyr þig mína,

mæri seinn að færa.

Því að und heiðis hlíðir

hreggmiðjunga, Skeggi,

verið hefr í þrym þremja

þinn hjör, sköp of vinna.


Og enn kvað hann:



Fram þóttumk eg flotta

Freyr, mínum gram dreyra,

Gauts að gatna móti,

galdrs, blóðfrekum halda

né glymranar gína

gátt hliðs init máttit

minn leikr hugr á henni,

hlunnjós við banmunni.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.