Korm ch. 10

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eftir það fór Kormákur á fund manna sinna. Voru þeir Bersi þá
komnir og mart annarra manna að sjá þenna fund. Kormákur tók
upp törguna Bersa og laust á og rauk úr eldur.

Nú er tekinn feldur og breiddur undir fætur þeim.

Bersi mælti: "Þú Kormákur skoraðir á mig til hólmgöngu en þar
í mót býð eg þér einvígi. Þú ert maður ungur og lítt reyndur
en á hólmgöngu er vandhæfi en alls ekki á einvígi."

"Ekki muntu betur berjast einvígi. Vil eg til þessa hætta og
í öllu til jafns halda við þig."

"Þú ræður nú," segir Bersi.

Það voru hólmgöngulög að feldur skal vera fimm alna í skaut
og lykkjur í hornum. Skyldi þar setja niður hæla þá er höfuð
var á öðrum enda. Það hétu tjösnur. Sá er um bjó skyldi ganga
að tjösnunum svo að sæi himin milli fóta sér og héldi í
eyrasnepla með þeim formála sem síðan er eftir hafður í blóti
því að kallað er tjösnublót. Þrír reitar skulu umhverfis
feldinn, fets breiðir. Út frá reitum skulu vera strengir
fjórir og heita það höslur. Það er völlur haslaður er svo er
gert. Maður skal hafa þrjá skjöldu en er þeir eru farnir þá
skal ganga á feld þó að áður hafi af hörfað. Þá skal hlífast
með vopnum þaðan frá. Sá skal höggva er á er skorað. Ef annar
verður sár svo að blóð komi á feld er eigi skylt að berjast
lengur. Ef maður stígur öðrum fæti út um höslur fer hann á
hæl en rennur ef báðum stígur. Sinn maður skal halda skildi
fyrir hvorum þeim er berst. Sá skal gjalda hólmlausn er meir
verður sár, þrjár merkur silfurs í hólmlausn.

Þorgils hélt skildi fyrir bróður sínum en Þórður Arndísarson
fyrir Bersa. Bersi hjó fyrri og klauf skjöld Kormáks. Hann
hjó til Bersa með slíkum hætti. Hjó hvor þrjá skjöldu fyrir
öðrum til ónýts. Þá átti Kormákur að höggva. Síðan hjó hann
til Bersa. Hann brá við Hvítingi. Tók Sköfnungur af oddinn af
Hvítingi fyrir framan véttrimina og hraut sverðsoddurinn á
hönd Kormáki og skeindist hann á þumalfingri og klofnaði
köggullinn og kom blóð á feldinn. Eftir það gengu menn á
milli þeirra og vildu eigi að þeir berðust lengur.

Þá mælti Kormákur: "Þetta er lítill sigur er Bersi hefir
fengið af slysi mínu þótt við skiljumst."

En þá er Sköfnungur reið ofan kom á törguna og brotnaði skarð
í Sköfnung en eldur hraut úr törgunni Þórveigarnaut.

Bersi heimti hólmlausn. Kormákur kvað honum goldið mundu
verða fé og skildust við þá kosti.