Korm ch. 8

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Kormákur tók hest sinn og vopn og söðulreiði.

Þorgils spyr: "Hvað skaltu nú bróðir?"

Kormákur kvað vísu:

Brott hefir Bersi setta,

beiðis hann á reiði

valkjósanda að vísu

víns, heitkonu mína

þá er unni mér manna,

misst hefi eg fljóðs og hins tvista,

þá kyssti eg mey, miklu

mest, daglengis flestan.

Þorgils mælti: "Óvarleg för er þetta því að Bersi mun kominn
til heimilis áður þér finnist en fara mun eg með þér."

Kormákur kvaðst fara skyldu og bíða engis manns, stígur þegar
á hest sinn og hleypti allt það er hann fékk. Þorgils fær sér
brátt manna. Urðu þeir saman átján. Þeir koma eftir Kormáki á
Hrútafjarðarhálsi og hafði Kormákur þá sprengdan hest sinn,
snúa fram að bæ Þórveigar. Þeir sjá þá að Bersi er kominn á
skip Þórveigar.

Þórveig mælti til Bersa: "Eg vil að þú þiggir af mér litla
gjöf en hollusta fylgir."

Það var targa járnrend.

Kvaðst Þórveig það ætla að Bersi mundi lítt sár verða ef hann
bæri þessa hlíf: "Er þetta þó lítils vert hjá því er þú komst
mér í þessa staðfestu."

Bersi þakkar henni gjöfina og skiljast þau síðan. Þórveig fær
menn til að meiða öll skip þau er á landi voru því að hún
vissi fyrir komu þeirra Kormáks. Eftir það koma þeir Kormákur
og beiða Þórveigu skips.

Hún kvaðst þeim engi greiðskap gera mundu kauplaust: "Hér er
vont skip í nausti er eg met hálfri mörk á leigu."

Þorgils kvað hóf á ef væri fyrir tvo aura. Kormákur kvað ekki
mega standa að um slíkt. Þorgils kveðst fúsari að ríða fyrir
innan fjörð. Kormákur réð og fóru á skipinu. En er þeir voru
skammt frá landi komnir fyllti skipið undir þeim og komust
við nauð til sama lands.

"Vítis ertu verð en eigi kaups hin illa kerling," segir
Kormákur.

Þórveig kvað þetta lítinn prett. Eftir það greiðir Þorgils
henni silfrið.

Kormákur kvað vísu:

Að em eg Yggjar götva

Ullr að Svölnis fulli

of reiði-Sif rjóða

runns sem vífl að brunni.

Dýrt verðr döggvar kerti

Draupnis mart að kaupa.

Þremr aurum skal þetta

Þórveigar skip leigja.

Bersi fær sér skjótt fararskjóta, ríður heimleiðis.

Kormákur sér að í sundur mun bera með þeim Bersa og kvað
vísu:

Svo kveð eg snyrti-Freyju,

snimr trúði eg brúði,

gamdis vangs of gengna

greipar báls úr skálum

að vegskorðan verði

varrskíðs nemit síðan,

söddum hölds á holdi

hrafna, mér að tafni.

Þeir tóku hesta sína og riðu fyrir innan fjörð og komu til
Vala og spurðu að Bersa.

Vali sagði að Bersi var kominn í Múla og hefir safnað að sér
mönnum, "eru þeir fjölmennir."

"Þess til seinir erum vér orðnir," segir Kormákur, "er þeir
hafa mönnum að sér komið."

Þorgils beiddi Kormák að þeir mundu aftur snúa, taldi litla
virðing í mundu verða. Kormákur kveðst sjá vilja Steingerði.
Vali fór með þeim og komu í Múla. Var þar Bersi fyrir með
fjölmenni. Þeir talast við.

Telur Kormákur Bersa hafa svikið sig í brotttöku Steingerðar:
"Viljum vér nú konu með oss hafa og bætur fyrir svívirðing."

Þá segir Þórður Arndísarson: "Sátt viljum vér bjóða Kormáki
en Bersi á vald konunnar."

Bersi mælti: "Engi von er þess að Steingerður fari með yður
en systur mína býð eg Kormáki til eiginorðs. Tel eg hann sé
þá vel kvæntur ef hann fær Helgu."

Þorgils mælti: "Þetta er vel boðið og lítum hér á bróðir."

Kormáki varð staður að.