Kjaln ch. 12

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er að segja frá Búa. Þeim byrjaði seint og tóku
Orkneyjar um haustið síðarla. Þá réð eyjunum Einar jarl
Rögnvaldsson. Búi fór til hirðar jarls og gekk fyrir hann og
kvaddi hann. Jarl spurði hver hann væri.

Búi sagði af hið ljósasta "og vildi eg þiggja veturvist með
yður herra."

Jarl segir: "Fylgd góð mun í þér. Skaltu víst vera með oss í
vetur ef þú vilt."

Búi var með hirð jarlsins um veturinn. Einar jarl hafði
starfsamt um veturinn. Var Búi hinn öruggasti í öllum
mannraunum. En um vorið er skip það bjóst til Noregs er Búi
hafði þangað á farið þá gekk Búi fyrir jarl og bað hann
orlofs.

Jarl segir: "Hitt þykir mér ráðlegra Búi að þú dveljist með
oss. Höfum vér þig að röskum manni reynt. Munum vér leiða þig
í hirðlög og láta þig taka þar með aðrar sæmdir ef þú vilt
hér vera."

Búi þakkaði jarli með fögrum orðum en kveðst vilja til
Noregs. Jarl kvað svo vera skyldu. Eftir það sigldu þeir til
Noregs og komu að norðarlega. Spurðu þeir að Haraldur
konungur sat í Þrándheimi. Fór Búi til Þrándheims á einum
byrðingi. Og er hann kom til Steinkera þá gekk hann fyrir
konung er hann sat yfir borðum og kvaddi hann vel. Konungur
spurði hver sá væri hinn mikli maður. Búi sagði til allt hið
sanna. Konungur spurði hvar hann hefði verið um veturinn.

Búi sagði honum "og er eg því hér kominn herra," sagði hann,
"að eg vil bjóða yður mína þjónustu."

Konungur mælti: "Muntu nokkuð eiga hér vel kvæmt?"

Búi kveðst það eigi vita. Konungur bað kalla til sín Helga og
Vakur.

Og er þeir komu fyrir konung mælti hann: "Kennið þið nokkuð
þenna hinn mikla mann?"

"Já," sögðu þeir, "það mundi hann reyna ef þér væruð eigi svo
nær og gjarna biðjum við yður að þér gefið okkur orlof til að
hefna á honum harma okkarra."

Konungur mælti: "Á öngum manni níðist eg þeim er gengur á
mitt vald. Sé eg ykkur öngan ágóða þótt þér reynið með yður
jafnbúnum. En af því Búi að þú vannst það níðingsverk að þú
brenndir inni goð vor er öllum mönnum hæfir að tigna, þar
fyrir skyldi eg hafa látið drepa þig ef þú hefðir eigi á vort
vald gengið. En nú skaltu leysa höfuð þitt með einni
sendiferð. Þú skalt sækja tafl til Dofra fóstra míns og færa
mér."

Búi mælti: "Hvert skal eg þá fara?"

Konungur mælti: "Hygg þú sjálfur fyrir því."

Búi mælti: "Það munu margir mæla herra að þetta sé forsending
en þó mun eg undir játast. Vil eg þá að þér festið mér grið
þar til er eg kann aftur að koma."

Konungur kvað svo vera skyldu.

Búi fór þá braut úr bænum og var um sumarið inn í Þrándheimi.
Hann fréttist þá fyrir um örnefni. Var honum þá sagt hvar
Dofrafjall var.