Hrafnk ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorbjörn hét maður. Hann var bróðir Bjarna og bjó á þeim
bæ í Hrafnkelsdal, er að Hóli hét, gegnt Aðalbóli fyrir
austan. Þorbjörn átti fé lítið, en ómegð mikla. Sonur
hans hét Einar hinn elsti; hann var mikill og vel
mannaður.

Það var á einu vori, að Þorbjörn mælti til Einars, að
hann mundi leita sér vistar nokkurrar, - "því að eg þarf
eigi meira forvirki en þetta lið orkar, er hér er, en þér
mun verða gott til vista, því að þú ert mannaður vel.
Eigi veldur ástleysi þessari brottkvaðning við þig, því
að þú ert mér þarfastur barna minna; meir veldur því
efnaleysi mitt og fátækt; en önnur börn mín gerast
verkmenn. Mun þér þó verða betra til vista en þeim."

Einar svarar: "Of síð hefir þú sagt mér til þessa, því að
nú hafa allir ráðið sér vistir, þær er bestar eru, en mér
þykir þó illt að hafa úrval af."

Einn dag tók Einar hest sinn og reið á Aðalból.
Hrafnkell sat í stofu. Hann heilsar honum vel og
glaðlega. Einar leitar til vistar við Hrafnkel. Hann
svaraði:

"Hví leitaðir þú þessa svo síð, því að eg mundi við þér
fyrstum tekið hafa. En nú hefi eg ráðið öllum hjónum nema
til þeirrar einnar iðju, er þú munt ekki hafa vilja."
Einar spurði, hver sú væri. Hrafnkell kvaðst eigi mann
hafa ráðið til smalaferðar, en lést mikils við þurfa.
Einar kvaðst eigi hirða, hvað hann ynni, hvort sem það
væri þetta eða annað, en lést tveggja missera björg hafa
vilja.

"Eg geri þér skjótan kost," sagði Hrafnkell. "Þú skalt
reka heim fimm tigu ásauðar í seli og viða heim öllum
sumarviði. Þetta skaltu vinna til tveggja missera vistar.
En þó vil eg skilja á við þig einn hlut sem aðra
smalamenn mína: Freyfaxi gengur í dalnum fram með liði
sínu; honum skaltu umsjá veita vetur og sumar. En varnað
býð eg þér á einum hlut: Eg vil, að þú komir aldrei á bak
honum, hversu mikil nauðsyn sem þér er á, því að eg hefi
hér allmikið um mælt, að þeim manni skyldi eg að bana
verða, sem honum riði. Honum fylgja tólf hross. Hvert sem
þú vilt af þeim hafa á nótt eða degi, skulu þér til
reiðu. Ger nú sem eg mæli, því að það er forn orðskviður,
að eigi veldur sá, er varar annan. Nú veistu, hvað eg
hefi um mælt."

Einar kvað sér eigi mundu svo meingefið að ríða þeim
hesti, er honum var bannað, ef þó væri mörg önnur til.