HrafnG ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Magnús konungur kom litlu síðar til bæjarins og spurði þessi
tíðindi.

Hann varð reiður við og mælti: "Slíkt eru firn mikil að
Íslendingar skuli til þess fara hingað í land að drepa
umboðsmenn vora eða sýslumenn og skal þann mann gera útlægan
sem verkið hefir unnið."

Einar Naumdæll var þá með konungi og mælti: "Búa má maður
herra svo illa sína sök til að hann hafi fyrirgert sér."

Litlu síðar var það að konungur fór á veiðar einn dag með
haukum og hundum og dreifðust menn frá honum svo að hann varð
einn saman staddur. Þá kom að honum úr skóginum maður mikill
í loðkápu og bað hann ásjá.

Konungur mælti: "Hver vandi er mér á við þig?"

Hann svarar: "Engi annar en frændur mínir eru vinir þínir og
enn drengskapur þinn að þú synjar engum manni ásjá er þig
biður."

Konungur mælti: "Kolur heitir maður er býr suður í Þauskadal.
Þangað skal þig senda til vistar. Eða hver ert þú?"

Hann svarar: "Spellvirki hefi eg verið en eg vil nú af því
láta. Á eg sökótt við fólkið og beiði eg því ásjá. Nú ef þér
viljið mig þangað senda til Kols þá fáið mér skýrar jarteignir
að hann taki við mér og mun eg þar vera í vetur."

Konungur mælti: "Ger þú svo og mun eg þar koma viku eftir
páska."

Tók konungur þá fingurgull af hendi sér og dró á spjótsoddinn
og rétti svo að honum því að hann gekk ekki nærri.

Konungur mælti til hans: "Hvað hyggur þú að hann Hrafn
útlaginn geri af sér?"

Hann svarar: "Herra, hann mun sækja á fund Einars hins
naumdælska vinar þíns og hafið þér þá þegar vald á honum."

Tók hann þá gullið af spjótsoddinum og hvarf jafnskjótt í
skóginn.

Þá mælti konungur: "Lék hann mig nú Hrafn og gabbaði."

Hrafn kom til Kols og sýndi honum jarteignir konungs til
viðtöku.

Kolur mælti: "Þetta mál fer undarlega. Þú hefir sannar
jarteignir konungs en hefir áður óvingast við hann."

Hrafn var þar um veturinn og líkaði hverjum manni vel við
hann. En eigi vildi hann þar bíða konungs og fór brottu
laugardag í páskaviku.

En er konungur kom þar mælti hann til Kols: "Hvar er Hrafn
Guðrúnarson? Hann verð eg að finna."

Kolur svarar: "Brottu er hann nú herra."

Konungur mælti: "Það er illa. En viti það allir menn að hann
er nú útlægur og friðlaus. Þykir mér meiri vera svívirðing
mín er hann hefir gabbað mig en vígið og því legg eg nú þrjár
merkur silfurs til höfuðs honum. Skal nú og engum manni tjá
að biðja honum líknar eða lífsgriða."

Hélt konungur þá miklum her suður með landi og ætlaði til
Danmerkur því að í þenna tíma var hið mesta stríð með þeim
Sveini Úlfssyni.