Heið ch. 19

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er að segja frá sýslu Þórðar hversu honum endist. Saman ók
hann heyið er staðið hafði í Víðinesi. En þá er hann kemur
heim þá býst smalamaður að reka fé sitt út á Björg og ríður
Þórður hesti þeim er hann hafði ekið á um aftaninn og nú
finnur hann geldingaflokk sem honum hafði verið til vísað og
fær ei sótt fyrr en út að Hópsósi. Nú gerir hann til
geldinginn og ríður heim með slátrið. Nú hefir hann sprengdan
hestinn. Nú tekur hann annan hest og hleypir yfir í dalinn
sem leið liggur fyrir. Ekki hirðir hann hvort hann fer á
dögum eða nóttum. Nú kemur hann árdegis þar og fær yxinið og
drepur af og gerir til, bindur upp á hestinn og fer síðan
leiðar sinnar og kemur heim, leggur af hestinum, tekur slátur
geldingsins. Og er hann kemur aftur þá var á brautu einn
limur oxans. Þórður mælti ei gott. Maður gengur í gegn, að á
braut kveðst tekið hafa, og bað hann ei dirfa sig um að ræða
nema hann vildi hafa högg. Tekur hann annað slátrið og fer
til Borgar suður sem honum var boðið.

Nú tekur Ólöf systir Barða og fóstra hennar við slátrinu. Sú
hét og Ólöf. Hún var vitur kona og fóstra Barða og þeirra
Guðmundarsona. Hún var kölluð kjannök og voru svo skilið nöfn
með þeim. Ólöf fóstra Barða var vitur mjög og kunni mart
gerla að sjá og þeim vel viljuð Guðmundarsonum. Hún var fróð
og forn í skapi.