Háv ch. 22

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til að taka er menn komu á þing. Var þar fjölmenni
mikið. Voru þar höfðingjar miklir og mikils verðir. Þar var
Gestur Oddleifsson, Steinþór af Eyri og þeir Dýri og
Þórarinn. Var þá talað um mál þeirra öll saman. Var Steinþór
fyrir hönd þeirra Hávarðar. Bauð hann sættir fyrir þá og gerð
Gests Oddleifssonar, kvað honum kunnigast um málið. Og með
því að þeir vissu áður hversu þeir höfðu undir búið þá gengu
þeir að þessu allgleðilega.

Þá mælti Gestur: "Með því að það er vilji hvorratveggja að eg
tali hér nokkuð um þá skal eigi seint til láta. Mun eg þar
fyrst til taka sem hið fyrra sumar var talað um víg Ólafs
Hávarðssonar að eg geri það þrenn manngjöld. Skulu þar niður
falla víg Sturlu og Þjóðreks og Ljóts er mjög voru saklausir
drepnir. En Þorbjörn Þjóðreksson skal hafa fallið ógildur
fyrir ójafnað sinn og fyrir marga óheyrilega tiltekt þá er
hann hefir haft við Hávarð og marga aðra. Svo og þeir Vakur
og Skarfur bræður skulu hafa fallið óhelgir. En víg þeirra
skulu jöfn vera Brands hins sterka og Áns fóstra Hallgríms,
gjalda ein manngjöld fyrir fylgdarmann Ljóts að Mánabergi er
þeir Hávarður höfðu drepið. Svo og um víg Ljóts kann eg eigi
fé að gera. Er það öllum auðsætt ójafnaður sá er Ljótur hefir
haft við Þorbjörn og alla aðra þá er hann hefir mátt. Gekk
það eftir málefnum að tvö börn skyldu drepa þvílíkan kappa
sem Ljótur var. Skal og Þorbjörn hafa engi það allt
frjálslega er þeir áttu báðir saman áður. En til huggunar við
Þórarin þá skulu þessir menn fara utan: Hallgrímur
Ásbrandsson, Torfi og Eyjólfur Valbrandssynir, Þórir og Oddur
Þorbrandssynir, Þorsteinn og Grímur Þorbjarnarsynir. Með því
að þú ert gamlaður mjög þá skulu þeir eigi koma út fyrr en
þeir spyrja að þú ert allur. En Hávarður skal færa bústað
sinn og vera ekki í þessum landsfjórðungi og svo Þórhallur
frændi hans. Vil eg að þér sættist heilum sáttum og sé þetta
prettalaust af hvorumtveggjum."

Eftir það gengur Steinþór að og tekur sætt fyrir Hávarð og þá
alla félaga með því skilorði sem Gestur hafði fyrir sagt.
Steinþór geldur og hundrað silfurs það er gjalda átti. Gengu
þeir Þórarinn og Dýri að öllu drengilega og létu sér vel líka
það er gert var.

Og er þessum málum var lokið þá komu þar þeir afeyringar á
þingið og segja þessi tíðindi að öllum áheyröndum sem gerst
höfðu í ferð þeirra. Þótti öllum þetta mikil tíðindi og þó
farið maklega. Þótti mönnum Þorgrímur hafa dregist til
fjandskapar við þá en orðin umskipti jafnleg.

Þá mælti Gestur: "Það er þó sannast að segja að þér frændur
eruð ólíkir öðrum mönnum að illsku og ódrengskap. Eða hví
varð þér þetta fyrir Þórarinn að láta sem þú skyldir sættast
en fara með slíka prettvísi? Nú með því að eg hefi hér nokkuð
um talað áður það er til vægðar mætti komast þitt mál þá læt
eg nú þó standa svo eftir því sem áður var gert og talað en
hins væruð þið verðir Þórarinn og Dýri að ykkur mál væru mjög
spjölluð fyrir ykkra undirhyggju. En það skal þar fyrir koma
að eg skal aldrei að ykkrum málum veita. En þú Steinþór, lát
þér þetta vel líka fyrir því að héðan af skal eg veita þér að
málum þínum við hvern sem þú átt um. Hefir þér þetta vel
farið og drengilega."

Steinþór sagði að Gestur skyldi þá mestu um ráða: "Þykir mér
þeir nú hafa af hinn versta, látið menn sína marga og þar með
drengskap sinn."

Eftir þetta slíta þeir þingið. Skilja þeir Gestur og Steinþór
með mikilli vináttu en þeir Þórarinn og Dýri undu við
stórilla.

Og er Steinþór kom heim á Eyri sendir hann eftir þeim í
Otradal. Og er þeir finnast segja hvorir öðrum sem farið
hafði. Þótti þeim allvel farið hafa úr því sem ráða var.
Þökkuðu þeir Steinþóri fyrir forganginn, sögðu og að Atli
mágur hans hefði vel við þá gert eða hversu hraustlega hann
hefði fram gengið og sögðu hann hinn hraustlegasta dreng.
Gerðist þá hin besta vinátta með þeim mágum. Var Atli þaðan
af haldinn hinn besti drengur hvar sem hann kom.