Háv ch. 17

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Svartur hét maður. Hann var þræll þar á Eyri, mikill og
sterkur svo að hann hafði fjögurra manna megin. Var hann
þarfur búi. Vann hann mikið.

Það var einn dag að Steinþór lét kalla til sín þrælinn og
mælti við hann: "Þeir vilja að þú værir í leik með oss í dag
því að oss vantar einn mann."

Svartur svarar: "Ekki þarf að biðja mig til þess því að eg á
margt að vinna. Get eg og að kappar þínir vilji eigi vinna
fyrir mig. En þó skal þetta veita þér ef þú vilt."

Svo er frá sagt að Hallgrímur skyldi í móti Svarti. Er þar og
best frá að segja að í hvert sinn er þeir takast á þá fellur
Svartur og eftir hvert fall þá fara af honum skórnir og tefst
hann þar af löngum að binda á sig skóna. Fer svo lengi dags
og gerðu menn hér að mikið óp og hlátur.

En Hávarður kvað vísu:

Varðat vætki Njörðum,

Valbrands sonum handan,

þess minnumk nú, þinnils

þvengs vanbundinn lengi

þá er skerfoldar skyldi

skjalda hlums á sumri,

græfr svall gylfir sjávar,

gegn, míns sonar, hefna.

Leikurinn var hinn besti. Var Hallgrímur þá átján vetra
gamall og þótti líklegur til afreksmanns þá er væri
fullþroskaður.

Svo er sagt að af leið veturinn og varð ekki til tíðinda og
allt þar til er þeir bjuggust til þings. Steinþór lést eigi
vita hvert ráð hann skyldi sjá fyrir þeim félögum. Vildi hann
eigi hafa þá til þings með sér en þótti ekki gott að láta þá
vera heima um þingið.

Og fám dögum fyrir þingið fundust þeir Atli. Atli spurði hvað
hann mundi sjá fyrir vistarmönnum sínum um þingið.

Steinþór kvaðst eigi víst vita hvar hann mundi þeim svo koma
að hann væri óhræddur um þá "nema þú takir þá."

Atli mælti: "Bindast mun eg í að taka við þessum mönnum."

"Þá gerir þú vel," sagði Steinþór.

Atli mælti: "Eftir megni mun eg veita þér það er þú vilt."

Steinþór mælti: "Þar treysti eg þér allvel til."