Háv ch. 16

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til að taka er Atli liggur undir kleggjanum. Og er
hann sér að þeir eru undan landi skríður hann undan
kleggjanum og er hann þá svo stirður og kalinn að hann má
varla upp standa, dragnar síðan heim að búrinu. Og er hann
kemur inn skelfur hann svo mjög að glamrar í honum hver tönn
og gnötrar. Hann rekur upp sjónirnar og sér að rutt er búrið.

Hann mælti þá: "Hvaða ránsmenn hafa hér komið?"

Þórdís svarar: "Engir hafa hér rænt en þó kom hér Steinþór
bróðir minn með menn sína og gaf eg honum það er þú kallar
rænt."

Atli svaraði: "Þess mun eg mest iðrast er eg hefi þig fengið
og er eg vesall eigu. Veit eg eigi hver verri maður er en
Steinþór bróðir þinn eða hverjir meiri ránsmenn eru en þeir
sem með honum eru en tekið nú frá mér og stolið og rænt hér
öllu svo að við munum brátt á húsgangi."

Þá mælti Þórdís: "Aldrei mun okkur fé skorta og far í sæng
þína og lát mig verma þig nokkuð. Þykir mér sem þú sért
stórlega kalinn."

Og það verður að hann hokrar undir klæðin hjá henni. Þykir
Steinþóri mágur sinn alllítilfjörlegur vera, hefir ekki á
fótunum en steypt stakki á höfuð sér og tók hvergi ofan. Atli
smýgur þá undir hjá henni og er málóði, ámælir jafnan
Steinþóri og kallar ránsmann.

Eftir það þagnar hann nokkura stund.

Og er honum hitnar þá mælti hann: "Það er þó að segja að
mikla gersemi á eg þar sem þú ert. Er það og satt að segja að
slíkur rausnarmaður mun eigi finnast sem Steinþór mágur minn.
Er og það vel komið sem hann hefir haft, er það sem eg
varðveitti."

Gengur þetta nú lengi að hann lofar Steinþór. Steinþór gengur
þá fram að sænginni og er Atli sér hann stendur hann upp og
fagnar honum.

Þá mælti Steinþór: "Hvort þykir þér Atli mágur ruðst hafa
búrið?"

Atli svaraði: "Það er nú sannast að mér þykir það allt best
komið er þú hefir. Vil eg og það bjóða þér að þú hafir það
allt af mínu góssi sem þú vilt því að eigi skortir til. Hefir
þú hið höfðinglegasta ráð upp tekið, tekið við þeim mönnum er
rekið hafa harma sinna. Muntu þá ætla út að leysa
stórmannlega. Máttu verða af því hinn stórmannlegasti."

Þá mælti Steinþór: "Þess vil eg biðja þig Atli mágur að þú
gerir þig eigi jafnvesalan sem þú hefir gert þig áður. Tak
þig upp vel og haf vinnumenn fyrir þig og ver siðblandur við
aðra menn. Veit eg að þú ert ekki lítilmenni þó að þú gerir
þig svo fyrir skaplyndar sakir."

Atli hét nú þessu. Fer Steinþór heim um daginn, skilja þeir
mágar með mikilli blíðu, og kemur svo heim á Eyri og þykist
vel farið hafa. Sitja nú heima og leið á veturinn. Þeir höfðu
gleði mikla á Eyri um veturinn. Voru þar skinnleikar knáir.