Harð ch. 20

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nokkurum vetrum síðar kom út Hörður Grímkelsson á Eyrum og
Helga kona hans og Sigurður Torfafóstri, Helgi Sigmundarson
og þrír tigir manna. Þá var Hörður þrjátigi vetra að aldri.
Hann hafði þá utan verið fimmtán vetur í einu og orðið gott
til fjár bæði og virðingar.

Illugi hinn rauði frá Hólmi kom til skips og bauð Herði til
sín og öllum hans mönnum og fór sjálfur í móti þeim og gerði
allt hið sæmilegasta til þeirra. Hörður tók því vel og þótti
stórmannlega boðið. Fór Hörður til Illuga með hálfan þriðja
tug manna og var þeim veitt mungát allan veturinn með hinni
mestu rausn og líkaði Herði allvel. Illugi bauð honum fé sitt
allt það sem hann hafði við tekið. Hörður kvað sér tíðara að
heimta fé sitt að Torfa frænda sínum og kveðst mundu fara að
finna hann.

Síðan fór hann við tólfta mann og kom á Breiðabólstað og
hitti Torfa og heimti fé sitt.

Torfi kveðst eigi vita glöggt um fjárheimtur þær "því að eg
er ekki skyldur til að gjalda þér féið ef þú ert
verrfeðrungur."

Hörður kvað það enn lítt reynt en lést eftir fénu leita
mundu. Síðan reið Hörður á burtu og sagði Illuga er hann kom
heim.

Illugi bað Hörð vægja "og vænti eg að þá fari betur með ykkur
því að Torfi er vitur maður og grimmúðigur."

Hörður kvað það fjarri fara skyldu: "Hefir hann ávallt illa
til vor gert en aldrei vel. Vil eg þegar fara og láta mönnum
safna."

Hörður reið og safnaði mönnum um Akranes en Illugi safnaði
fyrir neðan og vestan, um Heynes og Garða til Fellsaxlar og
um Klafastaði en Hörður fyrir austan Kúludalsá. Þeir riðu upp
um Miðfell og svo til Breiðabólstaðar. Torfi var úti og
fagnar þeim vel. Illugi leitaði um sættir og kvað þeim vera
nauðsyn á að sættast svo nánum mönnum.

Torfi lét meiri von að Hörður hefði rétt að tala. "Mun hann
og verða mikilmenni," segir hann, "miklu hefir hann skjótara
við brugðið. Vil eg unna honum sætta og hér landakostar. Eg
mun fá honum í hönd hér með jörðunni þrjá tigu kúa og þrjá
tigu hjóna. Mun eg fá allt til bús þessi misseri. Vil eg vita
hvað manni hann vill vera. Hann skal ábyrgjast fé það allt er
hann tekur við, bæði lönd og kvikfé."

Illugi kvað þetta vel boðið og þetta þá Hörður og sættust að
því. Þangað fór Hörður búi sínu um vorið og galt Illugi honum
fé sín öll. Gagnsamt var bú Harðar. Ól hann gest ganganda.
Öngvir urðu til að leita á Hörð enda var hann óáleitinn við
aðra. Hann bjó þar tvo vetur.