Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Harð ch. 10

Harðar saga 10 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Harð ch. 10)

Anonymous íslendingasögurHarðar saga
91011

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Um fardagaskeið reið Grímkell goði heiman út í Ölfus um
Hjalla en utan um Arnarbæli og upp eftir Flóa í Oddgeirshóla,
þaðan í Grímsnes og gisti í Laugardal og svo heim. Hann
stefndi öllum bændum á sinn fund til Miðfells, þeim sem þá
hafði hann hitt, á tveggja nátta fresti því að Grímkell hafði
goðorð yfir þessum sveitum öllum. Til Miðfells komu sex tigir
þingmanna hans. Grímkell segir þeim nauðsynjamál sitt við
Torfa og kveðst ætla að fara stefnuför til Torfa. Öllum þótti
það vorkunn. Þeir riðu um Gjábakka, svo til Klufta og um Ok,
svo hina neðri leið ofan hjá Augastöðum og svo á
Breiðabólstað. Torfi var eigi heima og var farinn upp í
Hvítársíðu. Grímkell stefndi Torfa um fjörráð við Þorbjörgu
og um heimanfylgju Signýjar. Hann stefndi málunum til
alþingis og reið heim síðan og var nú fátt fjölræðara en um
mál þeirra Grímkels og Torfa.



En er Grímur hinn litli spyr þetta, fer hann heiman út í
Reykjavík á fund Þorkels mána lögsögumanns. Þeim varð talað
um mál þeirra Grímkels og Torfa. Spyr Grímur hvað hann ætli
hvern enda eiga muni með þeim. Honum kveðst þykja horfa
óvænlega þar sem kappgjarnir áttu hlut í.



Grímur mælti: "Gjarna vildi eg að þú ættir hlut að sættum með
þeim því að þú ert bæði vitur og góðgjarn."



Þorkell svarar: "Vel fer þér eftirleitin og góðmannlega og í
því skal eg heldur hlut eiga að þeir sættist."



Grímur mælti: "Eg vil gefa þér fé til þess að þú sættir þá."



Hann hellti í kné honum hundraði silfurs og þakkaði honum
heit sín er hann ætlaði að sætta þá.



Þorkell kvað honum vel fara "en skil þú það að eg vænti þér
sættinni en eg heit eigi."



Grímur svarar: "Það er meira vert er þú væntir en þótt
flestir menn aðrir heiti til fulls."



Grímur fór á burt eftir þetta. Líður nú framan til þings.
Koma þá hvorirtveggju mjög fjölmennir.



Grímur var á þingi. Hann fór að hitta Þorkel mána og bað hann
leita um sættir, kvað hann mundu fá af því mikinn sóma ef
hann gæti sætt þá höfðingjana. Þorkell gerði nú svo. Hann fór
fyrst að finna Grímkel goða og vakti til við hann um málin.



Grímkell svarar: "Það er skjótt að segja að um öll skipti vor
jafnsaman og fjandskap Torfa við mig. Vil eg engis gerð á
hafa nema mína sjálfs nema því aðeins að það sé skilið undir
niðri að hann gjaldi eigi minna en tólf hundruð þriggja álna
aura."



Þorkell bauð þá að gera um með þeim "en sjá megið þið hvað er
við liggur en er ber ófriður ef þið sættist eigi en vér munum
þeim veita er meir gerir að vorum orðum og vor orð vilja
nokkurs virða. Og er það meira vert en það sem hér stendur á
milli."



Grímkell mælti þá: "Því játa eg að Þorkell dæmi um málið.
Hann er kunnigur að allri réttvísi."



Nú sér Torfi að þetta eitt hæfir, segist nú og þessu játa.



Þorkell mælti: "Það er mín ummæli og gerð að Torfi greiði
Grímkatli sex hundruð þriggja álna aura og leigi sex vetur og
gjaldi þá tólf hundruð." Lést þá hafa gert sem honum sýndist
réttlegast.



Grímkell svarar: "Líka mun eg láta mér þessa gerð með því að
eg hefi sjálfur undir lagið en minnkað þykir mér allmjög
málin. Skal þetta fé eiga Hörður son minn og hafa það í
móðurarf sinn."



Torfi kveðst eigi mundu gjalda Herði þetta fé nema hann yrði
eigi verrfeðrungur.



Grímkell kvað eigi það víst vita mega hversu það vildi verða
en kveðst Herði engi bót í því þótt almælið sannaðist það að
móðurbræðrum yrðu menn líkastir "því að þú ert eigi einhamur
og þætti mér honum verra en eigi að hafa það af þér."



Þá varð óp mikið. Illa líkaði hvorumtveggja gerðin og var þó
haldin að kalla.



Liðu af þau misseri og önnur til. Þá bað Grímkell sér konu,
Sigríðar Þorbjarnardóttur af Skálmarnesi. Var því máli vel
svarað því að maður þótti göfugur og ættstór þó að hann væri
nokkuð hnignandi. Var hún honum gefin. Var boð þeirra að
Ölfusvatni heima að Grímkels. Fór það vel fram og skörulega.
Þeirra samfarir voru allgóðar. Sat Grímkell nú um kyrrt.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.