HalldSn ch. II 5
Halldórs þáttr Snorrasonar 6 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (HalldSn ch. II 5)
text and translation
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Halldór Snorrason var mikill maður vexti og fríður sýnum,
allra manna styrkastur og vopndjarfastur. Það vitni bar
Haraldur konungur Halldóri að hann hefði verið með honum
allra manna svo að síst brygði við voveiflega hluti hvort sem
að höndum bar mannháska eða fagnaðartíðindi þá var hann
hvorki að glaðari né óglaðari. Eigi neytti hann matar eða
drakk eða svaf meira né minna en vandi hans var til hvort sem
hann mætti blíðu eða stríðu. Halldór var maður fámæltur,
stuttorður, bermæltur, stygglyndur og ómjúkur, kappgjarn í
öllum hlutum við hvern sem hann átti um. En það kom illa við
Harald konung er hann hafði nóga aðra þjónustumenn. Komu þeir
því lítt lyndi saman síðan Haraldur varð konungur í Noregi.
En er Halldór kom til Íslands gerði hann bú í Hjarðarholti.
Nokkurum sumrum síðar sendi Haraldur konungur orð Halldóri
Snorrasyni að hann skyldi ráðast enn til hans og lét að eigi
skyldi verið hafa hans virðing meiri en þá ef hann vildi
farið hafa og engan mann skyldi hann hærra setja í Noregi
ótiginn ef hann vildi þetta boð þekkjast.
Halldór svarar svo er honum komu þessi orð: "Ekki mun eg fara
á fund Haralds konungs héðan af. Mun nú hafa hvor okkar það
sem fengið hefir. Mér er kunnigt skaplyndi hans. Veit eg
gjörla að hann mundi það efna sem hann hét að setja engan
mann hærra í Noregi en mig ef eg kæmi á hans fund því að hann
mundi mig láta festa á hinn hæsta gálga ef hann mætti ráða."
Og er á leið mjög ævi Haralds konungs þá er sagt að hann
sendi Halldóri orð til að hann skyldi senda honum
melrakkabelgi, vildi gera láta af þeim yfir rekkju sína því
að konungur þóttist þá þurfa hlýs.
Og er Halldóri kom sjá orðsending konungs þá er sagt að hann
skyti því orði við í fyrstu: "Eldist árgalinn nú," sagði hann
en sendi honum belgi.
En ekki fundust þeir sjálfir síðan er þeir skildust í
Þrándheimi þó að þá yrði nokkuð með stytti því sinni. Bjó
hann í Hjarðarholti til elli og varð maður gamall.
sources
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Stanza/chapter/text segment
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
Information tab
- text: if the stanza has been published, the edited text of the stanza and translation are here; if it hasn't been published an old edition (usually Skj) is given for reference
- sources: a list of the manuscripts or inscriptions containing this stanza, with page and line references and links (eye button) to images where available, and transcription where available
- readings: a list of variant manuscript readings of words in the main text
- editions and texts: a list of editions of the stanza with links to the bibliography; and a list of prose works in which the stanza occurs, allowing you to navigate within the prose context
- notes and context: notes not linked to individual words are given here, along with the account of the prose context for the stanza, where relevant
Interactive tab
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
Full text tab
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
Chapter/text segment
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.