Hœns ch. 9

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Svo er sagt að þegar er náttaði ríða þeir Þorvaldur að bænum
í Örnólfsdal. Voru þar þá allir menn í svefni. Þeir draga
viðarköst að bænum og slá í eldi. Vakna þeir Blund-Ketill
eigi fyrr en húsin loguðu yfir þeim. Blund-Ketill spurði
hverjir þar kveiktu svo heitan eld. Þórir sagði hverjir voru.
Blund-Ketill frétti ef nokkuð skyldi ná sáttum. Þórir sagði
að engi er kostur annar en brenna. Þeir skiljast nú eigi fyrr
við en hvert mannsbarn er þar inni brunnið.

Hersteinn son Blund-Ketils hafði farið um kveldið til fóstra
síns er Þorbjörn hét og var kallaður stígandi. Það er mælt að
Þorbjörn væri eigi allur jafnan þar sem hann var sénn.

Hersteinn vaknar um morguninn og spurði hvort fóstri hans
vekti.

Hann kveðst vaka "eða hvað viltu?"

"Mig dreymdi að mér þótti sem faðir minn gengi hér inn og
loguðu um hann klæðin öll og allur þótti mér sem hann væri
eldur einn."

Þeir standa upp og ganga út og sjá skjótt logann. Þeir taka
vopn sín og fara hvatlega og voru þá allir menn á brottu er
þeir komu þar.

Hersteinn mælti: "Hér eru orðin hörmuleg tíðindi eða hvað er
nú til ráða?"

Þorbjörn svarar: "Nú skal neyta þess boðs er Tungu-Oddur
hefir oft mælt að eg skyldi til hans koma ef eg þyrfti
nokkurs við."

Hersteinn svarar: "Eigi þykir mér það vænlegt."

En þó fara þeir og koma á Breiðabólstað og kalla út Odd. Hann
gengur út og tekur við þeim vel og spurði tíðinda. Þeir sögðu
slík sem orðin voru. Hann lætur illa yfir.

Þorbjörn karl tekur þá til orða: "Á þá leið er Oddur bóndi,"
sagði hann, "að þú hefir heitið mér ásjá þinni og vil eg nú
til þess taka að þú leggir til nokkur góð ráð og komir til."

Oddur kvaðst svo gera mundu. Ríða þeir nú í Örnólfsdal og
koma þar fyrir dag. Voru þá fallin húsin og fölskaður mjög
eldurinn. Nú ríður Oddur að húsi einu því er eigi var allt
brunnið.

Hann seilist til birkirafts eins og kippir brott úr húsinu,
ríður síðan andsælis um húsin með loganda brandinn og mælti:
"Hér nem eg mér land fyrir því að hér sé eg nú eigi byggðan
bólstað. Heyri það vottar þeir er hjá eru."

Hann keyrir síðan hestinn og ríður í brott.

Hersteinn mælti: "Hvað er nú til ráða? Eigi reyndust þessi
vel."

Þorbjörn mælti: "Þegi þú ef þú mátt hvað sem í gerist."

Hersteinn svarar og kvaðst það eina talað hafa er eigi var
við of.

Útibúr var óbrunnið, það sem varningur Austmanns var inni og
mikið fé annað.

Í þessu hverfur Þorbjörn karl. Nú lítur Hersteinn heim til
bæjarins og sér útibúrið opið og út borið féið en engan sér
hann manninn. Þar eru bundnar klyfjar. Þar næst heyrir hann
hark mikið í túnið, sér nú að heim eru rekin hross öll þau er
faðir hans hafði átt, sauðir og naut úr fjósi og allt
ganganda fé. Síðan eru klyfjar upp hafðar og því næst öllu á
ferð snúið og allt fémætt á brott fært.

Hersteinn víkur nú eftir og sér að Þorbjörn karl rekur féið.
Þeir snúa leið sinni ofan eftir héraði í Stafholtstungur og
svo út yfir Norðurá.