GunnK ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú skal segja hvað Þorgeir hefst að. Hann stóð upp snemma
þenna morgun og fór til þeirra bræðra og sagði þeim hvað nú
fór fram hjá þeim Þorgrímssonum. Þá spurði Helgi hvað þeir
skyldu til ráða taka.

Gunnar svarar: "Við skulum berjast við þá."

En Þorgeir talaði við Helga: "Ekki skuluð þið berjast við
liðs fjölda því að þið orkið því eigi að eiga við svo mikinn
liðsmun sem þeir hafa bræður."

Þá spurði Helgi hvað þeir skyldu heldur en berjast "og skal
margur rauðu snýta áður vér bræður verðum handteknir."

Þorgeir sagði að þeir skyldu fara í jarðhús það "sem er undir
sæng minni."

Síðan fóru þeir með Þorgeiri þar til er þeir komu til
jarðhússins og gengu þeir þar niður. Síðan fór Þorgeir í burt
frá þeim.

En Þorgrímur og synir hans riðu nú til Mörtungu. Þá var
Þorgeir nýklæddur og stóð í dyrum úti. Hann heilsaði þeim og
bauð þeim þar að vera.

En Grímur kvað annað þeirra erindi en eta þar eða drekka "og
er nú nær að selja þá fram Þorbjarnarsyni."

Þorgeir segir að þeir eru eigi þar. En síðan ríða þeir ofan
með ánni, stíga af baki hestum sínum en gengu síðan upp með
gilinu þangað til er Kolur sagði að hellirinn væri. Síðan
stigu þeir upp einstigið þar til er þeir komu í hellinn. Sáu
þeir þar ekki þess líkt að þar hefðu menn verið. Líkaði Jökli
mjög illa við Kol og var því búið að hann mundi standa á
honum, snúa við það aftur til hesta sinna og riðu heim síðan
og þóttust þeir mikla sneypu fengið hafa. Leið svo af
veturinn.

Þetta sumar kom skip í Skaftárós og var Bárður nefndur
stýrimaður og hafði aldrei komið hingað til lands fyrri.
Þorgrímur reið til skips og vildi leggja lag á varning
kaupmanna en Bárður vildi það eigi og kvaðst sjálfur vilja
ráða verði á varningi sínum. En Þorgrími líkaði það illa og
bannaði hverjum manni að eiga við þá skipti eða kaup. Reið
hann heim eftir það en stýrimaður sat eftir við skip sitt.
Skildu þeir við það að sinn veg þótti hvorum og leið svo
langt fram á sumar að engi kom í sandinn að kaupa við þá.

En það sama sumar fóru þeir bræður heim til Keldugnúps og
voru heima með föður sínum. Og einn dag komu þeir að máli við
Þorbjörn föður sinn.

Helgi mælti: "Skal lengi svo fram fara að enginn bjóði
stýrimanni heim?"

Þorbjörn svarar: "Hafið þið eigi frétt hvað Þorgrímur hefir
við lagt?"

Helgi kvað þá ekki mundi verða að því farið "og skal eg fara
í dag til skips og bjóða heim stýrimanni."

"Þú munt þessu ráða," sagði Þorbjörn.

Síðan ríða þeir Þorbjarnarsynir þar til er þeir koma til
skips og var stýrimaður þá nýklæddur. Hann bauð þeim bræðrum
þegar inn í búð að drekka, stigu síðan af baki og drukku þar
um daginn.

Helgi mælti til Bárðar: "Er það satt að enginn þorir að bjóða
þér heim?"

"Satt er það," segir Bárður.

"Þá vil eg bjóða þér heim til Keldugnúps."

Bárður kvaðst því gjarna játa.

En eftir þetta gert ríða þeir Þorbjarnarsynir heim. Þorbjörn
spurði tíðinda en þeir kváðust ekki tíðindi kunna að segja
nema það "að við buðum heim stýrimanni."

Þorbjörn sagði þar margan mundi kulda af kenna.

"Ekki verður nú við öllu séð," segir Helgi.

Síðan var stýrimaður heim fluttur og fréttist það nú víða um
byggðina og þótti öllum þeir hafa mikið í fang færst.
Þorgrími og sonum hans líkaði þetta stórum illa. Leið af
sumarið og langt fram á vetur að hvorirtveggju sátu í
kyrrðum.