GullÞ ch. 13

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þar er nú til að taka að Guðmundur son Þóris óx upp í Múla
með Eyjólfi þar til er hann var níu vetra gamall. Hann var þá
ákafa mikill og sterkur. Hann fór þá heim til föðurs síns. Nú
fór svo fram um hríð að hann þroskaðist heima.

Það var einn dag að Þórir kvaddi hann til farar með sér og
riðu inn með Þorskafirði og stefndu til Uppsala. Þorbjörn var
úti og kenndi för Þóris.

Hann mælti við Örn son sinn: "Hér ríður Þórir og son hans og
mun ætla að hefna þess er við tókum féð. Nú vil eg að þú
farir sem skjótast á Hofstaði og segir Halli að hann komi til
liðs við mig en eg mun á meðan verjast úr húsunum og munu
ekki skjót umskipti verða með okkur Þóri."

Örn hefir sig þegar frá bænum.

Þetta sér Þórir og mælti við Guðmund: "Maður rennur þar út
frá bænum á Uppsölum og mun sá sendur til Hofstaða til Halls.
Far þú eftir honum og dvel hann."

Hann sneri eftir Erni og bað hann bíða. Örn nam staðar og
reiddi upp öxi mikla er hann hafði í hendi. Guðmundur hljóp
af baki og rann að honum með spjótið og lagði í gegnum hann
en Örn gekk á lagið og hjó til hans og yfir öxlina og
brotnaði í sundur öxarskaftið en hyrnan kom í herðarblað
Guðmundi og varð hann lítt sár. Eftir það féll Örn þar á
götunni og heitir þar nú Traustagata.

Þórir reið heim á bæinn að Uppsölum en Þorbjörn stóð í dyrum
með vopnum. Gekk Þórir upp að dyrunum en Þorbjörn lagði
spjóti til hans en Þórir hjó það af skafti. Þá brá Þorbjörn
sverði og hjó til Þóris og kom í hjálminn en sverðið brotnaði
undir hjöltunum. Þá brá Þórir Hornhjalta og hjó til
Þorbjarnar en hann tók tveim höndum skjöldinn og bar upp við
er að honum reið höggið og tók í sundur skjöldinn fyrir neðan
mundriðann. Eftir það opar Þorbjörn inn undan og kom hurðunni
í klofa. Sveif hann þá til stofunnar og kom aftur hurðunni og
bar þar fyrir slíkt er hann fékk til. Þórir braut upp
útihurðina og hljóp svo til stofudyranna. Hjón Þorbjarnar
stóðu við hurðina en Þorbjörn reif upp stokk og reisti undir
skjáinn og fór þar út og dró upp stokkinn og hélt síðan upp
til fjalls. Þórir braut upp stofuhurðina og saknaði
Þorbjarnar. Hljóp hann þá út skyndilega og sá för Þorbjarnar.
Hélt Þórir eftir honum og varð fundur þeirra á hjalla einum.
Varðist Þorbjörn þaðan alldrengilega með stokkinum því að
vopn hans höfðu verið eftir í stofunni. En svo lauk að
Þorbjörn féll fyrir Þóri og heitir þar nú Stokkshjalli.
Guðmundur kom þá að er Þorbjörn var fallinn. Þeir huldu hræ
hans og fóru heim eftir það á bæinn og tóku gripi hans alla
og svo þá er Þórir átti og fóru heim síðan.

Þorbjörn hafði verið ísfirskur að ætt og kyni og bjó bróðir
hans í Laugardal er Þórður hét. Litlu síðar fór Þórir á fund
Þórðar og bar sakir á hendur honum um það að hann hafði
sendan Þorbjörn suður þangað á föðurleifð Þóris, slíkur
ójafnaðarmaður sem hann var. Þeir sættust með því að Þórir
skyldi einn um gera. Lét hann það í faðma fallast, víg
Þorbjarnar og gripatakið, en gerði sér til handa löndin bæði
í Þorskafirði, Botn og Uppsalir, fyrir þann fjandskap er hann
hafði í hlaupið með Halli en Örn var bættur hundraði silfurs.