GullÞ ch. 10

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þórir eignaðist Flatey eftir Hallgrímu og hafði þar sæði en
Hergils son hennar bjó í Hergilsey sem fyrr var ritað. Hann
var faðir Ingjalds er þar bjó síðan og hann barg Gísla
Súrssyni og fyrir það gerði Börkur hinn digri af honum
eyjarnar en Ingjaldur fór í Þorskafjarðardali og bjó á
Ingjaldsstöðum. Hans son var Þórarinn er átti Þorgerði dóttur
Glúms Geirasonar. Þeirra son var Helgu-Steinar.

Þorgeir í Ólafsdal lét sér stórum illa líka til Þóris um
konumálið. Hann vissi að fátt var með þeim Steinólfi og Þóri.
Því gaf Þorgeir Steinólfi fé til að hann veitti Þóri umsátir
ef færi yrði á. Og er þeir höfðu ráðið samband fann Þorgeir
Hall af Hofstöðum og bað hann ganga í málið með þeim. En hann
varð glaður við og bað þeim heill duga er fyrstur réði ráðum
til skamma Þóri en kvað þó illt við hann að eiga "fyrir sakir
harðfengi og fylgdar þeirrar er hann hefir."

En það ráð gerði Hallur að þeir skyldu ráða af einnhvern
fóstbróður hans.

Hallur hitti þá Askmann og Hólmgöngu-Kýlan og gaf þeim þrjár
merkur silfurs að þeir dræpu Má Hallvarðsson og því hétu þeir
að leita við ef þeir mættu.

Litlu síðar fór Askmaður til móts við Kýlan og taka vopn sín
og fara til Hríshvols. Askmaður hafði króksviðu í hendi. Hann
fór til húss og sagði Mávi að uxi lá í mýri og bað hann upp
draga. Már kvað hann fara munu að nokkuru illu og sagðist
eigi trúa munu lygi hans. Askmaður kvað eigi kynlegt að hann
þyrði eigi að ganga í Valshelli er hann þorði eigi að bjarga
fé sínu þótt hann fylgdi honum til. Þá hljóp Már upp og tók
vopn sín, hjálm, skjöld og sverð. En er þeir voru á leið
komnir lofaði Askmaður hann mjög og vopn hans og bað hann
sýna sér sverðið. Már gerði svo. Askmaður brá sverðinu og
blés í eggjarnar áður hann lét laust.

Nú koma þeir á mýrina og þegar hleypur Kýlan upp úr einum
runni og sótti að Mávi í ákafa. Askmaður skopar um hið ytra
og vildi krækja af honum skjöldinn. Már hjó hart og tíðum en
sverðið beit ekki. Þá kastar hann skildinum en þreif sverðið
báðum höndum. Hann hjó á öxl Kýlans svo hart að lamdist
axlarbeinið og jafnskjótt hjó Kýlan í mót og kom á hendur
Mávi og tók af báðar í úlfliðum. Már rann þá á Kýlan og
spennti um hann stúfunum. Þá hljóp Askmaður á bak Mávi og
lagði á meðal herða honum svo að fram kom í brjóstið. Þar
féll Már, hinn besti drengur, og huldu þeir hræ hans og sögðu
Halli hvar komið var. Hann lét vel yfir. Eftir það fóru þeir
heim og lagðist Kýlan í rekkju og ónýtti höndina.

Hallvarður var heima er hann frá lát sonar síns. Hann var þá
til einkis fær. Þá sendi hann mann til Þóris að segja honum
tíðindi. Hann svaraði fá um þetta. En litlu síðar fóru Þórir
og Ketilbjörn og Kinnarsynir til Hafrafells og fundu Kýlan í
dyrum úti. Þeir beiddu bóta fyrir víg Márs en hann svarar
illa og rak aftur hurðina í klofa. Þeir tóku stokk og brutu
upp hurðina og fundu hvergi Kýlan en fundu laundyr á bak
húsum. Hlupu þeir út og sáu að Kýlan var kominn upp í fjall.
Þeir runnu eftir honum og þar til er vatn varð fyrir þeim.
Þar hljóp Kýlan á út en Þórir skaut eftir honum spjótinu því
er faðir hans hafði gefið honum og kom í milli herða Kýlan og
kom hvorki upp síðan. Eftir það fóru þeir heim.

Þá ræddi Þórir um að hann vildi finna Askmann. Og er þeir
komu á bæ hans voru aftur hurðir. Þar voru lítil hús.
Viðköstur var fyrir dyrum. Þeir Þórir ruddu viðinum á hurðina
og báru eld í. Tóku húsin skjótt að brenna og er fallin voru
flest húsin og menn gengu út, þeir er grið voru gefin, sáu
þeir Þórir að svín tvö hlupu eins vegar frá húsunum, gyltur
og grís. Þórir þreif einn raft úr eldinum og skaut
logbrandinum á lær galtanum og brotnuðu báðir lærleggirnir og
féll hann þegar. En er Þórir kom að sá hann að þar var
Askmaður. Gekk Þórir af honum dauðum en gylturin hljóp í skóg
og var það Katla.

Hún kom til Uppsala og sagði Þorbirni tíðindin en hann fór
þegar á fund Halls og segir honum. Þeir Þórir tóku fé allt
það er Askmaður hafði átt og fluttu heim með sér á
Þórisstaði. En er Þorbjörn kom á ...

(Hér er eyða í handriti sem svarar til tveggja kafla, hefst í
10. kafla og nær fram í þann 12. Hér er prentuð eyðufylling
frá 19. öld.)

... Hofstaði safnaði Hallur mönnum og fór til móts við þá
Þóri. Varð þeirra fundur fyrir neðan Rauðsdal. Hallur hjó með
sverði til Þorsteins Kinnarsonar. Kom það högg á fótinn og
reist ofan kálfann. Þar féllu þrír menn af Halli. Eftir það
sneru þeir Hallur undan en þeir Þórir eltu þá um stund og
hurfu síðan aftur og héldu heimleiðis.