Gr ch. 84

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú riðu menn til alþingis og urðu færri liðveislumenn Önguls
en hann ætlaði því að málið mæltist illa fyrir. Þá spurði
Halldór hvort þeir skyldu hafa höfuð Grettis með sér til
alþingis. Öngull lést það ætla að hafa.

"Það er óráðlegt," segir Halldór, "því að nógu margir munu
vera mótstöðumenn þínir þó að þú gerir eigi slíkar áminningar
til þess að vekja upp harma manna."

Þá voru þeir komnir á veg og ætluðu að ríða Sand suður.
Öngull lét þá taka höfuðið og grafa niður í sandþúfu eina. Er
það kölluð Grettisþúfa.

Á alþingi var fjölmennt og bar Öngull fram mál sín og hrósaði
mjög verkum sínum að hann hafði drepið þann skógarmann er
gildastur hefði verið á landinu og þóttist eiga fé það sem
lagið var til höfuðs honum. En Þórir hafði hin sömu svör sem
fyrr voru sögð. Þá var lögmaður beiddur úrskurðar. Hann
kvaðst heyra vilja ef nokkurar gagnsakir kæmu þar í móti er
þar fyrir mætti Öngull missa sektarfjárins, ellegar mundi
hann hafa slíkt sem til höfuðs honum var lagið.

Þá kvaddi Þorvaldur Ásgeirsson til Skammhöndung að bera fram
sökina og stefndi Þorbirni öngli annarri stefnu um galdur og
fjölkynngi þá er Grettir mundi og bana af fengið en annarri
um það er þeir vógu að honum hálfdauðum manni og lét varða
skóggang.

Nú varð mikill sveitardráttur og urðu þeir fáir er sinnuðu
Þorbirni. Varð nú öðruvís en hann hugði því að Þorvaldi og
Ísleifi mági hans þótti það ólífsverk að gera manni gerningar
til bana. En með tillögum skynsamra manna varð sú lykt á
málum þessum að Þorbjörn skyldi sigla samsumars og koma
aldrei til Íslands meðan þeir lifðu eftir er mál áttu eftir
Illuga og Gretti. Var þá í lög tekið að alla forneskjumenn
gerðu þeir útlæga.

Og er hann sá hver hans kostur mundi verða hafði hann sig af
þinginu því að þá var búið að frændur Grettis mundu að honum
ganga. Fékk hann og ekki af því fé er til höfuðs Gretti var
lagið því að Steinn lögsögumaður vildi ei að það gyldist
fyrir níðingsverk. Öngu voru þeir menn bættir er fallið höfðu
með Þorbirni í Drangey. Skyldi það vera jafnt og víg Illuga.
Líkaði það þó frændum hans allilla.

Riðu menn nú heim af þinginu og féllu niður allar þær sakir
er menn höfðu á höndum Gretti.

Skeggi, son Gamla en mágur Þórodds drápustúfs en systurson
Grettis, fór norður til Skagafjarðar með atgangi Þorvalds
Ásgeirssonar og Ísleifs mágs hans, er síðan var biskup í
Skálholti, og samþykki alls almúga og fékk sér skip og fór
til Drangeyjar að sækja lík þeirra bræðra, Grettis og Illuga,
og færðu út til Reykja á Reykjaströnd og grófu þar að kirkju.
Og er það til marks að Grettir liggur þar að um daga
Sturlunga er kirkja var færð að Reykjum voru grafin upp bein
Grettis og þótti þeim geysistór og þó mikil. Bein Illuga voru
grafin síðan fyrir norðan kirkju en höfuð Grettis var grafið
heima að Bjargi að kirkju.

Sat Ásdís húsfreyja að Bjargi og var svo vinsæl að aldrei
voru henni ónáðir gervar og eigi heldur meðan Grettir var í
sekt.

Skeggi skammhöndungur tók við búi að Bjargi eftir Ásdísi og
var mikill maður fyrir sér. Hans son var Gamli faðir Skeggja
á Skarfsstöðum og Ásdísar móðir Odds munks. Margir menn eru
frá honum komnir.