Gr ch. 83

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Frændum þeirra Grettis og Illuga líkaði stórilla er þeir
fréttu vígin og tóku svo að Öngull hefði gert níðingsverk að
drepa dauðvona mann, og í annarri grein um fjölkynngi. Sóttu
þeir að hinum vitrustu mönnum og mæltist illa fyrir mál
Önguls.

Hann reið nú vestur til Miðfjarðar þá fjórar vikur voru af
sumri. Og er það fréttist til ferða hans stefndi Ásdís að sér
mönnum og voru þar margir hennar vinir, Gamli og Glúmur mágar
hennar og synir þeirra, Skeggi er skammhöndungur var kallaður
og Óspakur, er fyrr var getið. Ásdís var svo vinsæl að allir
Miðfirðingar snerust til liðs með henni og jafnvel þeir sem
áður voru óvinir Grettis. Var þar hinn fyrsti maður Þóroddur
drápustúfur og flestir Hrútfirðingar.

Öngull kemur nú til Bjargs með tuttugu menn. Þeir höfðu höfuð
Grettis með sér. Þá voru enn eigi komnir allir þeir sem henni
höfðu liði heitið. Þeir gengu inn í stofu með höfuðið og
settu niður á gólf. Húsfreyja var í stofu og margir menn
aðrir. Ekki varð að kveðjum við þá.

Öngull kvað þá vísu:

Flutti eg upp úr eyju

ómett höfuð Grettis.

Þann grætr nála Nauma

nauðig hára rauðan.

Hér mátt gjálfrs á gólfi

griðbíts höfuð líta,

það mun, fagrlogs Fríðar,

fúna allt nema salti.

Húsfreyja sat kyrr á meðan hann kvað vísuna. Eftir það kvað
hún vísu:

Mundut síðr en sauðir,

Sýrar gráps, fyr dýri,

komið er norðr að Njörðum

nýtt skaup, á sjá hlaupa,

ef styrviðir stæðu,

stála Freyr, í eyju,

verið hef eg lofs um lýði

létt, ósjúkan Gretti.

Þá mæltu margir að eigi væri undarlegt þó að hún ætti hrausta
sonu svo hraust sem hún var, þvílík skapraun sem henni var
ger.

Óspakur var úti og átti tal við fylgdarmenn Önguls þá sem
eigi höfðu inn gengið og spurði að vígunum en allir lofuðu
vörn Illuga. Þá sögðu þeir frá hversu Grettir hafði haldið
fast saxinu þá er hann var dauður. Það þótti mönnum
undarlegt.

Þá var sén margra manna reið vestan að. Voru þar komnir
margir vinir húsfreyju og þeir Gamli og Skeggi vestan frá
Melum. Öngull hafði þar ætlað að hefja féránsdóm eftir Illuga
því að þeir kölluðu sér allt fé hans. En er fjölmennið kom sá
Öngull að hann gat ekki að gert. Voru þeir hinir áköfustu,
Óspakur og Gamli, og vildu veita Öngli atgöngu en þeir sem
vitrari voru báðu þá hafa við ráð Þorvalds frænda síns og
annarra höfðingja og sögðu að því verr mundi mál Önguls fyrir
mælast sem fleiri vitrir menn sætu yfir.

Varð þá svo á meðal gengið að Öngull reið á burt og hafði með
sér höfuð Grettis því að hann ætlaði að hafa það til
alþingis. Reið hann nú heim og þótti þunglega á horfast því
að flestir allir höfðingjar á landinu voru annaðhvort skyldir
eða mægðir við þá Gretti og Illuga.

Þetta sumar fékk Skeggi skammhöndungur dóttur Þórodds
drápustúfs. Gekk Þóroddur þá að málum með frændum Grettis.