Gr ch. 40

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Að jólum kom Grettir til þess bónda er Einar hét. Hann var
ríkur maður og kvæntur og átti dóttur gjafvaxta er Gýríður er
nefnd. Hún var fríð kona og þótti harla góður kostur. Einar
bauð Gretti með sér að vera um jólin og það þá hann.

Það var þá víða í Noregi að markarmenn og illvirkjar hlupu
ofan af mörkum og skoruðu á menn til kvenna en tóku á burt fé
manna með ofríki ef eigi var liðsfjöldi fyrir.

Svo bar hér til að það var einn dag á jólunum að komu til
Einars bónda illvirkjar margir saman. Hét sá Snækollur sem
fyrir þeim var. Hann var berserkur mikill. Hann skoraði á
Einar bónda að hann skyldi leggja upp við hann dóttur sína
eða verja hana ef hann þættist maður til. En bóndi var þá af
æskuskeiði og engi styrjaldarmaður.

Þótti honum nú mikill vandi að höndum kominn og spurði Gretti
í hljóði hvað hann vildi til leggja "því að þú ert kallaður
frægur maður."

Grettir bað hann því einu játa er honum þætti sér
smánarlaust. Berserkurinn sat á hesti og hafði hjálm á höfði
og ekki spennt kinnbjörgunum. Hann hafði skjöld járni rendan
fyrir sér og lét hann hið ógurlegasta.

Hann mælti við bónda: "Kjós skjótt annan hvorn kostinn. Eða
hvað ræður sá þér hinn mikli hrottinn er þar stendur hjá þér
eða er ekki það að hann vilji eiga leik við mig?"

Grettir segir: "Jafnkomið er á með okkur bónda því að hér er
hvorgi skefjumaður."

Snækollur mælti: "Heldur mun ykkur ægja við mig að fást ef eg
reiðist."

"Þá veit það er reynt er," segir Grettir.

Berserkurinn fann nú undandrátt í málinu. Tók hann þá að
grenja hátt og beit í skjaldarröndina og setti skjöldinn upp
í munn sér og gein yfir hornið skjaldarins og lét allólmlega.
Grettir varpaði sér um völlinn. Og er hann kemur jafnfram
hesti berserksins slær hann fæti sínum neðan undir
skjaldarsporðinn svo hart að skjöldurinn gekk upp í munninn
svo að rifnaði kjafturinn en kjálkarnir hlupu ofan á
bringuna. Hann hafði þá allt eitt atriðið að hann þreif í
hjálminn vinstri hendi og svipti víkinginum af baki en hægri
hendi brá hann saxinu er hann var gyrður með og setti á
hálsinn svo af tók höfuðið. En er þetta sáu fylgdarmenn
Snækolls flýði sinn veg hver þeirra. Ekki nennti Grettir að
elta þá því hann sá að engi var hugur í þeim. Þakkaði bóndi
honum vel fyrir þetta verk og margir menn aðrir. Þótti þessi
atburður bæði vera af hvatleik og harðfengi unninn.

Var Grettir þar um jólin vel haldinn. Leysti bóndi hann vel
af garði. Fór Grettir síðan austur til Túnbergs og hitti
Þorstein bróður sinn. Tók hann við Gretti með blíðu og spurði
að ferðum hans og að hann vann berserkinn.

Grettir kvað vísu:

Snart á snæðings porti

Snækolls þrimu rækis

ímunbukl, það er ökla

áspyrnu fékk þyrnis.

Svo tvískipti tóptum

tanngarðs hinn járnvarði

brodda gangs, að á bringu,

bálkr, rifnuðu kjálkar.

Þorsteinn mælti: "Slyngt yrði þér um margt frændi ef eigi
fylgdu slysin með."

Grettir svarar: "Þess verður þó getið er gert er."