Gr ch. 25

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ásmundur hærulangur bjó á Bjargi meðan Grettir var utan og
þótti hann þá gildur bóndi í Miðfirði. Þorkell krafla
andaðist á þeim tímum er Grettir var eigi á Íslandi.
Þorvaldur Ásgeirsson bjó þá í Ási í Vatnsdal og gerðist
höfðingi mikill. Hann var faðir Döllu er átti Ísleifur er
síðan var biskup í Skálholti. Var Ásmundi að Þorvaldi hinn
mesti styrkur til málafulltings og margra hluta annarra.

Með Ásmundi óx upp sá maður er Þorgils hét. Hann var kallaður
Þorgils Máksson. Hann var náskyldur frændi Ásmundar. Þorgils
var sterkur að afli og græddi mikið fé með umsjá Ásmundar.
Keypti hann til handa Þorgilsi landið að Lækjamóti og bjó
þar. Þorgils var aðdráttarmaður mikill og fór á Strandir
hvert ár. Aflaði hann þar hvala og annarra fanga. Þorgils var
fullhugi mikill. Hann fór allt á Almenninga hina eystri.

Í þenna tíma var uppgangur þeirra fóstbræðra sem mestur,
Þorgeirs Hávarssonar og Þormóðar Kolbrúnarskálds. Þeir áttu
ferju og létu víða verða til drepið og þóttu ekki miklir
jafnaðarmenn.

Það bar til á einu sumri að Þorgils Máksson fann hval á
Almenningum. Gekk hann þegar á skurð og hans félagar. En er
þeir fóstbræður fréttu það fóru þeir þangað til og horfðist
fyrst líklega á um umtal þeirra. Bauð Þorgils að þeir skyldu
hafa að helmingi hvalinn þann er óskorinn var en þeir vildu
hafa einir þann er óskorinn var ella skipta í helminga bæði
skorinn og óskorinn. Þorgils þverneitti því að leggja þann af
er skorinn var. Sló þá í heitan með þeim og því næst
vopnuðust hvorirtveggju og börðust eftir það. Þorgeir og
Þorgils sóttust lengi svo að engi skakkaði með þeim og var
hvortveggi hinn ákafasti. Var þeirra viðskipti bæði hart og
langt en sá varð endir á að Þorgils féll dauður fyrir
Þorgeiri til jarðar. En Þormóður og aðrir fylgdarmenn Þorgils
börðust við í öðrum stað. Sigraði Þormóður í þeirra
viðskiptum. Féllu þrír félagar Þorgils fyrir honum.

Eftir víg Þorgils sneru fylgdarmenn hans aftur inn til
Miðfjarðar og fluttu lík Þorgils með sér. Þótti mönnum að
honum hinn mesti skaði. Þeir fóstbræður tóku þar allan
hvalinn til sín. Þeirra fundar getur Þormóður í erfidrápu
þeirri er hann orti um Þorgeir.

Ásmundur hærulangur frétti víg Þorgils frænda síns. Hann var
aðili að eftirmálinu um víg Þorgils. Fór hann til og nefndi
votta að benjum og stefndi málinu til alþingis því að þeim
sýndist þá lög er málið hafði til borið í öðrum fjórðungi. Og
liðu svo stundir fram.