Gr ch. 13

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eftir þetta skiptu þeir Þorgrímur bræður fé með sér. Tók
Þorgrímur lausafé en Þorgeir löndin. Réðst Þorgrímur þá inn
til Miðfjarðar og keypti land að Bjargi með ráði Skeggja.
Þorgrímur átti Þórdísi dóttur Ásmundar undan Ásmundargnúpi er
numið hafði Þingeyrasveit.

Þau Þorgrímur og Þórdís áttu son er Ásmundur hét. Hann var
mikill maður og sterkur og vitur og hærður manna best. Hann
hafði snemma hærur í höfði. Því var hann kallaður hærulangur
eða hærulagður.

Þorgrímur gerðist þá búsýslumaður mikill og hafði alla menn
mjög í starfa þá er með honum voru. Ásmundur vildi lítt vinna
og var fátt um með þeim feðgum. Fór svo þar til Ásmundur var
roskinn að aldri. Þá beiddi Ásmundur fararefna af föður
sínum. Þorgrímur kvað þau lítil verða mundu og fékk honum þó
nokkuð af flytjanda eyri. Fór Ásmundur þá utan og græddist
honum brátt fé. Hann sigldi til ýmissa landa og gerðist hinn
mesti kaupmaður og vellauðigur. Hann var vinsæll maður og
skilríkur og átti marga frændur í Noregi þá er göfgir voru.

Á einu hausti vistaðist Ásmundur austur í Vík með göfgum
manni þeim er Þorsteinn hét. Hann var upplenskur maður að ætt
og átti systur er Rannveig hét. Hún var hinn besti
kvenkostur. Þeirrar konu bað Ásmundur og fékk með ráði
Þorsteins frænda hennar. Staðfestist Ásmundur þar um hríð og
var vel virður.

Þau Rannveig áttu þann son er Þorsteinn hét, manna fríðastur
og sterkur maður, raddmaður mikill og hár maður á vöxt og
nokkuð seinlegur í viðbragði. Því var hann drómundur
kallaður.

En er Þorsteinn var lítt á legg kominn tók móðir hans sótt og
andaðist. Eftir það festi Ásmundur ekki yndi í Noregi. Tóku
þá móðurfrændur Þorsteins við honum og fé hans en Ásmundur
ræður þá enn í sigling og varð nafnfrægur maður.

Ásmundur kom skipi sínu í Húnavatni. Þá var Þorkell krafla
höfðingi yfir Vatnsdælum. Hann frétti útkomu Ásmundar. Reið
Þorkell þá til skips og bauð Ásmundi til sín. Þorkell bjó á
Mársstöðum í Vatnsdal. Fór Ásmundur þangað til vistar.
Þorkell var son Þorgríms Kornsárgoða. Hann var stórvitur
maður.

Þetta var eftir útkomu Friðreks biskups og þeirra Þorvalds
Koðránssonar. Þeir bjuggu þá að Lækjamóti er þetta var. Þeir
boðuðu kristni fyrst fyrir norðan land. Lét Þorkell
prímsignast og margir menn með honum. Mart bar til tíðinda um
sameign þeirra biskups og Norðlendinga, það er ekki kemur við
þessa sögu.

Með Þorkeli fæddist upp kona sú er Ásdís hét. Hún var dóttir
Bárðar Jökulssonar, Ingimundarsonar hins gamla,
Þorsteinssonar, Ketilssonar raums. Móðir Ásdísar var Aldís,
dóttir Ófeigs grettis sem fyrr er sagt. Ásdís var ógefin og
þótti vera hinn besti kvenkostur bæði sakir ættar og fjár.

Ásmundi leiddist nú í siglingum. Vildi hann nú staðfestast á
Íslandi. Hefir hann þá uppi orð sín og biður þessar konu.
Þorkell vissi gjörla skil á honum að hann var ríkur maður og
ráðinn til fjárhalds og fór það fram að Ásmundur fékk
Ásdísar. Gerðist hann þá aldavinur Þorkels og búsýslumaður
mikill, lögvitur og framgjarn.

Litlu síðar andaðist Þorgrímur hærukollur að Bjargi. Tók
Ásmundur arf eftir hann og bjó þar síðan.