Gr ch. 7

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Önundur fór suður á Rogaland og hitti þar marga frændur sína
og vini. Dvaldist hann þar á laun með þeim manni er Kolbeinn
hét. Hann spurði að Haraldur konungur hafði tekið undir sig
eignir hans og skipað þeim manni er Hárekur hét. Hann var
ármaður konungs. Önundur fór til hans um nótt og tók hús á
honum. Var Hárekur til höggs leiddur. Önundur tók þar allt
lausafé það er þeir náðu en brenndu bæinn. Hafðist hann þá
við í ýmsum stöðum um veturinn.

Þetta haust drap Grímur hersir Öndótt kráku fyrir það er hann
náði eigi fénu til handa konungi en Signý kona Öndótts bar á
skip allt lausafé þeirra þegar hina sömu nótt og fór með sonu
sína, Ásmund og Ásgrím, til Sighvats föður síns. Litlu síðar
sendi hún sonu sína í Sóknadal til Héðins fóstra síns og undu
þeir þar litla hríð og vildu fara aftur til móður sinnar.
Fóru þeir síðan og komu til Ingjalds tryggja í Hvini að
jólum. Hann tók við þeim fyrir áeggjan Gyðu konu sinnar. Voru
þeir þar um veturinn.

Um vorið kom Önundur á Agðir norður því að hann hafði spurt
fráfall Öndótts og að hann var drepinn. En er hann fann
Signýju spurði hann hana hverja liðveislu þau vildu af honum
þiggja. Hún sagði að þau vildu gjarna hefna Grími hersi fyrir
víg Öndótts. Var þá sent eftir Öndóttssonum og er þeir fundu
Önund tréfót lögðu þeir saman lag sitt og héldu fréttum um
athafnir Gríms.

Um sumarið var ölhita mikil að Gríms því að hann hafði boðið
heim Auðuni jarli. Og er það fréttu þeir Önundur og
Öndóttssynir fóru þeir til bæjar Gríms og báru þar eld að
húsum, því að þeir komu á óvart, og brenndu Grím hersi inni
og nær þrjá tigu manna. Þeir tóku þar marga góða gripi.
Önundur fór til skógar en þeir bræður tóku bát Ingjalds
fóstra síns og reru í brott og lágu í leyni skammt frá bænum.

Auðunn jarl kom til veislu sem ætlað var og saknaði þar vinar
í stað. Safnaði hann að sér mönnum og dvaldist þar nokkurar
nætur og fréttist ekki til Önundar og þeirra félaga. Jarl
svaf í lofti einu við þrjá menn.

Önundur vissi öll tíðindi af bænum og sendi eftir þeim
bræðrum. Og er þeir fundust spurði Önundur hvort þeir vildu
heldur geyma bæinn eða ganga að jarli. Þeir kjöru að ganga að
jarli. Þeir skutu stokki á loftsdyrnar svo að hurðin
brotnaði. Síðan greip Ásmundur þá tvo er voru með jarli og
rak niður svo hart að þeim hélt við bana. Ásgrímur hljóp að
jarli og bað hann greiða sér föðurgjöld því að hann hafði
verið í atför og ráðum með Grími hersi þá er Öndóttur var
drepinn. Jarl kveðst ekki fé hafa hjá sér og bað fresta um
gjaldið. Ásgrímur setti þá spjótsoddinn fyrir brjóst jarli og
bað hann greiða í stað. Jarl tók þá men af hálsi sér og þrjá
gullhringa og guðvefjarskikkju. Ásgrímur tók við fénu og gaf
jarli nafn og kallaði hann Auðun geit.

Þá er bændur og héraðsmenn urðu varir við að ófriður mundi að
kominn gengu þeir út og vildu veita lið jarli. Varð þar hörð
hríð því að Önundur hafði margt manna. Þar féllu margir góðir
bændur og hirðir menn jarls. Nú komu þeir bræður og sögðu
hversu farið hafði með þeim jarli.

Önundur kvað það illa er jarl var eigi drepinn "væri það
Haraldi konungi hefnd nokkur fyrir það er vér höfum misst
fyrir honum."

Þeir kváðu jarli þetta meiri smán og fóru síðan á brott og
inn í Súrnadal til Eiríks ölfúss, lends manns. Hann tók við
þeim öllum um veturinn.

Þá höfðu þeir samdrykkju um jólin við þann mann er Hallsteinn
hét og kallaður hestur og veitti Eiríkur fyrr vel og trúlega.
Síðan veitti Hallsteinn og varð þeim þá að áskilnaði. Hann
laust Eirík með dýrshorni. Eiríkur gat eigi hefnt sín og fór
heim við það.

Þetta líkaði stórilla Öndóttssonum og nokkuru síðar fór
Ásgrímur til bæjar Hallsteins og gekk inn einn og veitti
Hallsteini mikinn áverka. Þeir hlupu upp sem inni voru og
sóttu að Ásgrími. Ásgrímur varðist vel og komst úr höndum
þeim í myrkrinu en þeir þóttust drepa hann.

Það fréttu þeir Önundur og Ásmundur og hugðu að Ásgrímur væri
dauður og þóttust ekki mega að gera. Réð Eiríkur þeim að þeir
leituðu til Íslands, kvað þeim ekki mundu duga að vera þar í
landi þegar konungur mætti sér svo við koma. Þeir gerðu svo,
bjuggust nú til Íslands og hafði sitt skip hvor þeirra.
Hallsteinn lá í sárum og lést áður þeir Önundur sigldu.
Kolbeinn réðst í skip með Önundi, sá er fyrr er getið.