Grœnl ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Biskup varð reiður mjög er hann spurði að spillt var skipinu
og kallar til sín Einar Sokkason og mælti: "Nú er til þess
að taka er þú hést með svardaga er vér fórum af Noregi að
refsa svívirðing staðarins og hans eigna við þá er það
gerðu. Nú kalla eg Össur hafa fyrirgert sér er hann hefir
spillt eign vorri og sýnt oss í öllum hlutum óþekktarsvip.
Nú er ekki að dyljast við að mér líkar eigi svo búið og eg
kalla þig eiðrofa ef kyrrt er."

Einar svarar: "Eigi er þetta vel gert herra en mæla munu það
sumir að nokkur vorkunn sé á við Össur, svo miklu sem hann
er sviptur, þótt eigi sé vel í höndum haft þá er þeir sáu
góða gripi er frændur þeirra höfðu átt og náðu eigi. Og
veit eg varla hverju eg skal hér um heita."

Þeir skildu fálega og var reiðisvipur á biskupi.

Og þá er menn sóttu til kirkjumessu og til veislu á Langanes
var biskup þar og Einar að veislunni. Margt fólk var komið
til tíða og söng biskup messu. Þar var kominn Össur og stóð
undir kirkju sunnan og við kirkjuvegginn og talaði sá maður
við hann er Brandur hét og var Þórðarson, heimamaður
biskups.

Þessi maður bað Össur vægja til við biskup "og vænti eg,"
sagði hann, "að þá muni vel duga en nú agir við svo."

Össur kvaðst ekki fá það af sér svo illa sem við hann var
búið. Og áttu þeir nú um þetta að tala.

Þá gengu þeir biskup frá kirkju og heim til húsa og var
Einar þar í göngu.

Og er þeir komu fyrir skáladyrnar þá snerist Einar frá
fylgdinni og gekk einn í brott til kirkjugarðsins og tók öxi
úr hendi tíðamanni einum og gekk suður um kirkjuna. Össur
stóð þar og studdist á öxi sína. Einar hjó hann þegar
banahögg og gekk inn eftir það og voru þá borð uppi. Einar
steig undir borðið gegnt biskupi og mælti ekki orð.

Síðan gekk hann Brandur Þórðarson í stofuna og fyrir biskup
og mælti: "Er nokkuð tíðinda sagt yður herra?"

Biskup kvaðst eigi spurt hafa "eða hvað segir þú?"

Hann svarar: "Sígast lét nú einn hér úti."

Biskup mælti: "Hver veldur því eða hver er fyrir orðinn?"

Brandur kvað þann nær er frá kunni að segja.

Biskup mælti: "Veldur þú Einar líftjóni Össurar?"

Hann svarar: "Því veld eg víst."

Biskup mælti: "Eigi eru slík verk góð en þó er vorkunn á."

Brandur bað að þvo skyldi líkinu og syngja yfir. Biskup
kvað mundu gefa tóm til þess og sátu menn undir borðum og
fóru að öllu tómlega og fékk biskup svo fremi menn til að
syngja yfir líkinu en Einar bað þess og kvað það sama að
gera það með sæmd.

Biskuð kvaðst ætla að það mun réttara að grafa hann eigi að
kirkju "en þó við bæn þína skal hann hér jarða að þessi
kirkju að eigi er heimilisprestur."

Og fékk hann eigi til fyrr kennimenn yfir að syngja en áður
var um lík búið.

Þá mælti Einar: "Nú hefir orðið í stökki brang og ekki lítt
af yðru tilstilli en hér eiga þó hlut í ofsamenn miklir og
get eg að stórir úfar rísi á með oss."

Biskup kvaðst vænta að menn munu þessum ofsa af sér hrinda
en unna sæmdar fyrir mál þetta og umdæmis ef eigi væri með
ofsa að gengið.