Grœnl ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um veturinn kom Össur að máli við biskup að hann ætti þangað
févon eftir Arnbjörn frænda sinn og beiddi biskup þar gera
greiða á bæði fyrir sína hönd og annarra manna. Biskup
kvaðst fé tekið hafa eftir grænlenskum lögum eftir slíka
atburði, kvaðst þetta eigi gert hafa með einræði sitt, kvað
það maklegast að það fé færi þeim til sáluhjápar er aflað
höfðu og til þeirrar kirkju er bein þeirra voru að grafin,
sagði það manndómsleysi að kalla nú til fjár þess.

Síðan vildi Össur eigi vera í Görðum með biskupi og fór til
sveitunga sinna og héldu sig svo allir samt um veturinn.

Um vorið bjó Össur mál til þings þeirra Grænlendinga og var
það þing í Görðum. Kom þar biskup og Einar Sokkason og
höfðu þeir fjölmenni mikið. Össur kom þar og skipverjar
hans.

Og er dómur var settur þá gekk Einar að dómi með fjölmenni
og kveðst ætla að þeim mundi erfitt að eiga við útlenda menn
í Noregi ef svo skyldi þar. "Viljum vér þau lög hafa er hér
ganga," sagði Einar.

Og er dómurinn fór út náðu Austmenn eigi málum fram að koma
og stukku frá. Nú líkar Össuri illa, þykist hafa af
óvirðing en fé ekki og varð það hans úrræði að hann fer til
þar er skipið er það hið steinda og hjó úr tvö borð, sínu
megin hvort upp frá kilinum. Eftir það fór hann til
Vestribyggðar og hitti þá Kolbein og Ketil Kálfsson og sagði
þeim svo búið.

Kolbeinn kvað ósæmd til tekna enda sagði hann úrræðið eigi
gott.

Ketill mælti: "Fýsa vil eg þig að þú ráðist hingað til vor
því að eg hefi spurt fastmæli biskups og Einars en þú munt
vanfær að sitja fyrir tilstilli biskups en framkvæmd Einars
og verum heldur allir saman."

Hann kvað það og líklegast að það mundi af ráðast.

Þar var í sveit með þeim kaupmönnum Ísa-Steingrímur.

Össur fór þá aftur til Kiðjabergs. Þar hafði hann áður
verið.