Gísl ch. 25

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Með Ingjaldi var þræll og ambátt; þrællinn hét Svartur en
ambáttin hét Bóthildur. Helgi hét sonur Ingjalds og var
afglapi sem mestur mátti vera og fífl; honum var sú umbúð
veitt að raufarsteinn var bundinn við hálsinn og beit hann
gras úti sem fénaður og er kallaður Ingjaldsfífl; hann var
mikill vexti, nær sem tröll.

Gísli er þar þann vetur og smíðar skip Ingjaldi og marga
hluti aðra. En allt það sem hann smíðaði þá var það auðkennt
því að hann var hagari en flestir menn aðrir. Menn undruðust
hví það var svo vel smíðað margt sem Ingjaldur átti því hann
var ekki hagur.

Gísli er ávallt á sumrum í Geirþjófsfirði; fer nú svo fram
þrjá vetur frá því er hann hafði dreymt og verður honum þetta
að mestu trausti er Ingjaldur veitir honum. Þykir mönnun nú
grunsamlegt um þetta allt jafnsaman og hyggja nú að Gísli
muni lifa og hafa verið með Ingjaldi en eigi drukknaður sem
sagt hafði verði. Leggja menn nú ræðu á. Ingjaldur á nú þrjú
skip og öll vel ger.

Kemur þessi kvittur fyrir Eyjólf hinn gráa og hlýtur Helgi
enn að fara og kemur hann í Hergilsey. Gísli er ávallt í
jarðhúsi þá er menn koma í eyna. En Ingjaldur var góður
gestgjafi og býður Helga gisting; þar var hann um nóttina.

Ingjaldur var iðjumaður mikill; hann reri á sjó hvern dag er
sjófært var. Og um morguninn er hann var búinn til útróðrar
spyr hann hvort Helga er ekki ákaft um ferðina eða hví hann
liggur. Hann kvað sér vera ekki einkar skjallt og blés við og
strauk höfuðbeinin. Ingjaldur bað hann þá liggja sem
kyrrastan og fer hann til sjávar en Helgi tekur að stynja
fast.

Nú er sagt að Þorgerður gengur til jarðhússins og ætlar að
gefa Gísla dögurð en þili er á millum búrsins og þess er
Helgi lá í. Þorgerður gengur í brott úr búrinu. Klífur Helgi
upp á þilið og sér að þar var manni matur deildur og í því
kemur Þorgerður inn og vinst Helgi við fast og fellur ofan af
þilinu. Þorgerður spyr því hann lætur svo að klífa í ræfur
upp og vera eigi kyrr.

Hann kveðst svo óðvirki vera af beinverkjum að hann mátti
eigi kyrr vera, "og vildi eg," segir hann, "að þú fylgdir mér
til rekkju."

Hún gerir svo. Síðan gengur hún brott með matinn. En Helgi
rís upp þegar og gengur eftir og sér nú hvað títt er, gengur
nú aftur og leggst niður eftir þetta og þar þann dag.

Ingjaldur kemur heim um kveldið og fer til rekkju Helga og
spyr hvort honum létti nokkuð. Hann kvaðst áleiðist snúast og
beiðir sér farnings um morguninn úr eynni og er hann fluttur
suður til Flateyjar og fer síðan suður til Þórsness; segir nú
að hann er orðinn var við að Gísli er með Ingjaldi.

Síðan býst Börkur heiman og eru saman fimmtán, fara á skip og
sigla sunnan yfir Breiðafjörð.

Þennan dag er Ingjaldur róinn á vastir og Gísli með honum en
þræll hans og ambátt á öðru skipi og sátu hjá eyjum nokkrum,
þeim er heita Skutileyjar.