Gísl ch. 24

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þegar vorar fer Gísli aftur í Geirþjófsfjörð og má þá eigi
lengur vera í brott frá Auði, konu sinni; svo unnast þau
mikið; er nú þar um sumarið á laun og til þess er haustar. Og
kemur nú á þref um draumana þegar lengir nóttina og kemur nú
hin verri draumkonan að honum og gerast nú svefnfarir harðar
og segir nú eitt sinn Auði hvað hann dreymdi er hún spurði
eftir og kvað þá vísu:

19

Villa oss, ef elli

oddstríðir skal bíða

mér gengr Sjöfn í svefna

sauma, mínir draumar;

stendr eigi þat, þeygi,

þornreið, bragar greiði

öl-Nanna selr annars

efni, mér fyr svefni.

Og nú segir Gísli að konan nú hin verri kemur oft að honum og
vill jafnan ríða hann blóði og roðru og þvo honum í og lætur
sér illilega.

Þá kvað hann enn vísu:

20

Eigi verðr, en orða

oss lér of þat, borða

Gefn drepr fyr mér glaumi,

gótt ór hverjum draumi,

kemr, þegars ek skal blunda,

kona við mik til funda,

oss þvær unda flóði,

öll í manna blóði.

Og enn kvað hann:

21

Sagt hefk enn frá órum

oddflaums viðum draumi,

Eir, varðat mér, aura,

orðfátt, es munk láta;

verr hafa vápna snerru

vekjendr, þeirs mik sekðu,

brynju hatrs ens bitra

beiðendr, ef nú reiðumk.

Og eru nú kyrr tíðindi. Fer Gísli nú til Þorgerðar og er með
henni annan vetur. En um sumarið eftir fer hann í
Geirþjófsfjörð og er þar uns haustar. Þá fer hann enn til
Þorkels, bróður síns, og drepur þar á dyr. Þorkell vill ekki
út ganga og tekur Gísli kefli og ristir á rúnir og kastar
inn. Það sér Þorkell og tekur upp og lítur á og stendur upp
síðan, gengur út og heilsar gísla og spyr tíðinda.

Hann kveðst ekki kunna að segja, "og er eg nú kominn hið
síðasta sinn á þinn fund, frændi, og lát nú verða að
sköruglegri liðveislu en eg mun því launa að eg mun aldrei
krefja þig oftar."

Þorkell svarar enn hinu sama og fyrr, býður honum hross eða
skip en skerst undan allri liðveislu. Gísli þiggur skip og
biður Þorkel segja fram með sér skipið. Hann gerir svo og fær
honum sex vættir matar og hundrað vaðmála. Og er Gísli er á
skip kominn stendur Þorkell á landi.

Þá mælti Gísli: "Nú þykist þú öllum fótum í etu standa og
vera vinur margra höfðingja og uggir nú ekki að þér en eg er
sekur og hef eg mikinn fjandskap margra manna. En það kann eg
þér að segja að þú munnt þó fyrr drepinn en eg. Og munum við
nú skilja og verr en vera skyldi og sjást aldrei síðan en
vita skaltu það að eigi myndi eg svo við þig gera."

"Ekki hirði eg um spár þínar," sagði Þorkell, og skildust við
svo búið.

Fer Gísli inn til Hergilseyjar á Breiðafjörð. Þá tekur hann
úr skipinu þiljur og þóftur, árar og allt það sem laust var
innbyrðis og hvelfir skipinu og lætur reka inn að Nesjum. Og
nú geta menn þess til er sjá skipið að Gísli muni drukknaður
vera er skipið er brotið og rekið á land og muni tekið hafa
frá Þorkatli bróður sínum.

Nú gengur Gísli í Hergilsey til húss. Þar býr sá maður er
Ingjaldur hét; kona hans hét Þorgerður; Ingjaldur var
systrungur Gísla að frændsemi og hafði með honum farið út
hingað til Íslands. Og er þeir hittast býður hann Gísla allan
greiða og alla björg þá er hann mátti honum veita og það
þiggur Gísli og er þar síðan um kyrrt nokkra stund.