Gísl ch. 19

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú fer Þorsteinn á fund Gísla og skýtur hann skjóli yfir hann
og fer hann suður í Borgarfjörð og þar utan. En er Börkur
fréttir þessi fákynstur þá fer hann upp á Annmarkastaði og
lætur taka Auðbjörgu og fer með hana út á Saltnes og ber hana
grjóti í hel. Og er þetta er liðið fer Gísli heiman og kemur
á Nefsstaði og tekur Þorgrím nef höndum og færir á Saltnes og
er dreginn belgur á höfuð honum og er barður grjóti til bana
og er kasaður hjá systur sinni, á hryggnum milli Haukadals og
Meðaldals.

Er nú kyrrt og líður á vorið. Fer Börkur suður á Þórsnes og
ætlar að ráðast þangað og þykist enga virðingaför hafa farið
hafa vestur þangað, látið þvílíkan mann sem Þorgrímur var en
fengið enga leiðréttu. Hann býr nú ferð sína og skipar til
bús síns og að setja ráð sitt en ætlaði að ger aðra för eftir
fé sínu og konu. Þorkell ætlaði og þangað að ráðast, Súrsson,
og bjóst í för með Berki, mági sínum.

Frá því er sagt að Þórdís Súrsdóttir hefur leitt Börk á götu,
kona hans, en systir Gísla.

Þá mælti Börkur: "Nú vil eg að þú segir mér hví þú varst svo
óglöð fyrst á hausti þá er vér slitum leiknum og þú hefur því
heitið að segja mér áður en eg færi heiman."

Þau eru nú og komin að hauginum Þorgríms er þau ræða þetta.
Þá stingur hún við fótum og kveðst eigi fara lengra; segir
hún nú hvað Gísli hafi kveðið þá er hann leit hauginn
Þorgríms og kveður fyrir honum vísuna. "Og nú ætla eg," segir
hún, "að þú þurfir eigi annan veg eftir að leita um víg
Þorgríms og munu rétt búin málin honum á hendur."

Börkur verður við þetta ákaflega reiður og mælti: "Nú vil eg
þegar aftur snúa og drepa Gísla. En þó veit eg eigi," sagði
hann, "hvað satt er í þessu er Þórdís segir og þykir mér hitt
eigi ólíkara að engu gegni og eru oft köld kvenna ráð."

Og ríða þeir Sandaleið, svo getur Þorkell um talið, þar til
er þeir koma að Sandaós; þá stíga þeir af baki og æja. Börkur
var fámálugur en Þorkell sagði að hann vildi hitta Önund, vin
sinn. Hann ríður þegar svo hart að brátt felur sýn. Hann snýr
þá leið sinni út á Hól og segir nú Gísla hvað títt er að
Þórdís hefur nú upp rofið málið og rannsakað vísuna, "máttu
nú og svo við búast að upp er komið máli."

Gísli þagnar og kvað vísu:

11

Gatat sál fastrar systir,

sveigar, mín að eiga

gætin, Gjúka dóttur

Goðrúnar hugtúnum;

þás log-Sága lægis

lét sinn, af hug stinnum

svá rak snjallra bræðra

sör-Freyja, ver deyja.

"Og þóttist eg eigi þess verður frá henni því að eg þykist
það lýst hafa nokkrum sinnum að mér hefur eigi hennar
óvirðing betri þótt en sjálfs mín; hef eg stundum lagt líf
mitt í háska fyrir hennar sakir en hún hefur nú gefið mér
dauðaráð. En það vil eg nú vita, bróðir, hvað eg skal þar
eiga sem þú ert, slíkt sem nú hef eg að gert."

"Að gera þig varan við ef menn vilja drepa þig en bjargir
veiti eg þér engar, þær er mér megi sakir á gefa. Þykir mér
mikið af gert við mig að drepinn er Þorgrímur, mágur minn og
félagi og virktavinur."

Gísli svarar: "Var eigi þess von um slíkan mann sem Vésteinn
var að eigi myndi mannhefndalaust vera og myndi eg eigi þér
svo svara sem þú svarar mér nú og eigi heldur gera."

Nú skilja þeir. Fer Þorkell til móts við Börk og fara þeir
suður til Þórsness og skipar Börkur til bús síns; en Þorkell
kaupir land á Barðaströnd, það er í Hvammi hét.

Nú kemur að stefnudögum og fer Börkur vestur með fjóra tugi
manna og ætlar að stefna Gísla til Þórsnessþings og er
Þorkell Súrsson þar í för og systursynir Barkar, Þóroddur og
Saka-Steinn; þar var og í för Austmaður einn er Þorgrímur
hét. Þeir ríða nú til Sandaóss.

Þá mælti Þorkell: "Eg á skuld að heimta hér á einum bæ
litlum," og nefndi bæinn, "og vil eg þangað ríða og heimta
skuldina en þér ríðið eftir tómlega."

Nú ríður Þorkell fyrir og er hann kom þar sem hann hafði á
kveðið þá biður hann húsfreyju að hún skipti hestum við sig
og láti þennan sama standa fyrir dyrum, "og kasta vaðmáli
yfir söðulinn og er förunautar mínir koma eftir þá seg þú að
eg sitji inni í stofu og telji eg silfur."

Nú fær hún honum hest annan og ríður hann nú skyndilega og
kemur í skóga og hittir Gísla og segir honum hvað vera er að
Börkur er vestan kominn.