Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Gísl ch. 2

Gísla saga Súrssonar 2 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Gísl ch. 2)

Anonymous íslendingasögurGísla saga Súrssonar
123

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Hér eftir tekur Þorbjörn við fé öllu því er átt hafði faðir
hans og bræður tveir. Hann býr í Súrnadal að Stokkum. Hann
biður konu þeirrar er Þóra hét og var Rauðs dóttir úr
Friðarey og fékk hennar. Þeirra samfarir voru góðar og eigi
langar áður en þau gátu börn að eiga. Dóttir þeirra er nefnd
Þórdís og var hún elst barna þeirra. Þorkell hét sonur þeirra
hinn elsti, annar Gísli, Ari hinn yngsti og vaxa allir upp
heima þar. Fundust eigi fremri menn þar í nánd þeirra
jafnaldrar. Ara var fóstur fengið með Styrkári, móðurbróður
sínum en þeir Þorkell og Gísli voru heima báðir.



Bárður hét maður; hann bjó þar í Súrnadal; hann var ungur
maður og hafði nýtekið við föðurarfi sínum.



Kolbjörn hét maður er bjó á Hellu í Súrnadal; hann var ungur
maður og hafði nýtekið við föðurarfi sínum.



Það töluðu sumir menn að Bárður fíflaði Þórdísi
Þorbjarnardóttur; hún var bæði væn og vitur. Þorbirni hugnaði
það illa og kveðst ætla ef Ari væri heima að þá myndi eigi
vel gefast.



Bárður kvað ómæt ómaga orð, "og mun eg fara sem áður." Með
þeim Þorkatli var vingott og var hann í bragði með honum en
Gísla var óþokkað um tal þeirra sem föður hans.



Það er sagt einn tíma að Gísli ræðst í ferð með þeim Bárði og
Þorkatli. Hann fór á miðja vega til Grannaskeiðs, svo heitir
þar er Bárður bjó, og þá er minnst von var heggur Gísli Bárð
banahögg. Þorkell reiddist og kvað Gísla illa gert hafa en
Gísli bað bróður sinn sefast, "og skiptum við sverðum og haf
þú það sem betur bítur;" hann brá á glens við hann.



Nú sefast Þorkell og sest niður hjá Bárði en Gísli fer heim
og segir föður sínum og líkaði honum vel. Aldrei varð síðan
jafnblítt með þeim bræðrum og ekki þá Þorkell vopnaskiptið og
eigi vildi hann heima þar vera og fór til Hólmgöngu-Skeggja í
eyna Söxu, hann var mjög skyldur Bárði, og var hann þar. Hann
eggjar mjög Skeggja að hefna Bárðar, frænda síns, en ganga að
eiga Þórdísi, systur sína.



Nú fara þeir til Stokka, tuttugu saman, og er þeir komu á
bæinn mælir Skeggi til mægða við Þorbjörn, "en til samfara
við Þórdísi, dóttur þína."



En Þorbjörn vildi eigi gifta honum konuna. Það var talað að
Kolbjörn væri í þingum við Þórdísi. Þótti Skeggja sem hann
ylli er hann gat eigi fengið ráðið og fer til fundar við
Kolbjörn og býður honum hólmgöngu í eynni Söxu. Hann kveðst
koma mundu og sagðist eigi verður að eiga Þórdísi ef hann
þyrði eigi að berjast við Skeggja. Þeir Þorkell og Skeggi
fóru heim í Söxu og biðu þar hólmstefnunnar við annan mann og
tuttugasta.



Og er liðnar voru þrjár nætur fór Gísli og hittir Kolbjörn og
spyr hvort hann er búinn til hólmstefnunnar. Kolbjörn svarar
og spyr hvort hann skal það til ráðsins vinna.



"Það skaltu eigi segja," segir Gísli.



Kolbjörn segir: "Svo hyggst mér að eg muni eigi það til vinna
að berjast við Skeggja."



Gísli biður hann mæla allra manna armastan, "og þótt þú
verðir allur að skömm þá skal eg nú þó fara."



Nú fer Gísli við tólfta mann í eyna Söxu. Skeggi kom til
hólmsins og segir upp hólmgöngulög og haslar völl Kolbirni og
sér eigi hann þar kominn né þann er gangi á hólminn fyrir
hann.



Refur hét maður er var smiður Skeggja. Hann bað að Refur
skyldi gera mannlíkan eftir Gísla og Kolbirni, "og skal annar
standa aftar en annar og skal níð það standa ávallt þeim til
háðungar".



Nú heyrði Gísli í skóginn og svarar: "Annað munu húskarlar
þínir vinna þarfara og máttu hér þann sjá er þorir að berjast
við þig."



Og ganga þeir á hólm og berjast og heldur skildi hvor fyrir
sig. Skeggi hefur sverð það er Gunnlogi hét og heggur með því
til Gísla og gall við hátt. Þá mælti Skeggi:



1

Gall Gunnlogi,

gaman vas Söxu.


Gísli hjó í móti með höggspjóti og af sporðinn skildinum og
af honum fótinn og mælti:



2

Hrökk hræfrakki

hjók til Skeggja.


Skeggi leysti sig af hólmi og gekk ávallt við tréfót síðan.
En Þorkell fór nú heim með Gísla bróður sínum og var nú mjög
vel í frændsemi þeirra og þykir Gísli mikið hafa vaxið af
þessum málum.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.