Fbr ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú biður hún taka við klæðum þeirra og var eldur upp kveiktur
fyrir þeim og þídd klæði þeirra er frerin voru. Eftir það var
þeim matur fenginn og eftir það til rekkju fylgt og búið um
vel. Sofna þeir skjótt. Fjúk og frost gekk alla nóttina. Gó
elris hundur alla þá nótt óþrotnum kjöftum og tögg allar
jarðir með grimmum kuldatönnum. Og er lýsa tók um morguninn
þá var út séð og er sá kom inn er út hafði séð þá spyr
Þorgeir hvað veðurs væri úti. Sá segir að veður væri hið sama
og verið hafði um kveldið.

Sigurfljóð mælti: "Þér þurfið eigi veðursjúkir að vera því að
vel skuluð þér hér komnir að því er vér megum og farið þér
héðan eigi fyrr en gott veður er."

Þorgeir svarar: "Vel fer þér húsfreyja boð við oss en eigi
bíta oss illviðri. Vér eigum hvorki að sjá fyrir konum né
börnum né kvikfé."

Illviðri tók þá að lægja á víkur og fjörðu og gerði íslög
mikil.

Einn morgun reis Sigurfljóð upp snemma og sá út, kemur inn
farandi og spyr Þorgeir hvað veðurs væri úti.

Hún segir: "Nú er gott veður, þunnt og óvindlegt."

Þormóður mælti: "Stöndum upp þá sveinar."

Sigurfljóð mælti: "Hvað ætlist þér fyrir?"

Þormóður svarar: "Vér munum fara norður á Strandir og vita
hvað þar vilji til fanga bera en láta hér eftir skip vort."

Sigurfljóð mælti: "Undarlegir menn eruð þér, viljið fara á
Strandir að hvölum en taka eigi nálægari föng og
drengilegri."

Þormóður mælti: "Hvar eru þau föng?"

Hún segir: "Drengilegra sýnist mér að drepa þá illvirkja er
hér ræna menn en starfa að hvölum."

Þormóður mælti: "Til hverra manna mælir þú?"

Hún segir: "Það mæli eg til þeirra Ingólfs og Þorbrands er
mörgum manni hafa gert skömm og skaða. Hefðuð þá margra manna
hefnt í yðru verki ef þér dræpuð, og mundu það verk margir
yður allvel launa."

Þormóður mælti: "Eigi veit eg hversu heilráð þú ert oss nú
því að þeir eru vinir Vermundar og mun það eigi laust eftir
renna ef þeim er nokkuð til meins gert."

Hún mælti: "Að því kemur nú sem mælt er að spyrja er best til
válegra þegna. Þér þykist vera garpar miklir þá er þér eruð í
þeim veg að kúga kotunga en hræðist þegar er í mannraunir
kemur."

Þá spratt Þorgeir upp og mælti: "Standið upp sveinar og
launið húsfreyju gisting."

Og þá stóðu þeir upp og vopnuðu sig, gengu út er þeir voru
búnir, fara yfir fjörðinn á ísi, koma á bæinn áður menn voru
upp staðnir. Ingólfur vaknar og heyrir að menn ganga úti hjá
húsunum eigi allfáir saman, á frernum skóm. Þeir Þorgeir
ganga til dyra og drepa á dyr. Við það vakna menn þeir sem í
skálanum voru og standa á fætur skjótt. Hvíldu þeir feðgar
jafnan í klæðum því að þeir áttu sökótt við marga menn. Þeir
höfðu með sér tvo húskarla. Þeir herklæddust allir. Tekur
sitt spjót hvor þeirra í hönd sér, ganga til hurðar og lúka
upp, sjá mennina úti átta og alla vopnaða, spyrja hver þar sé
flokksforingi.

Þorgeir segir til sín "ef þér hafið heyrt getið Þorgeirs
Hávarssonar eða Þormóðar Bersasonar þá megið þér hér þá sjá."

Þorbrandur svarar: "Efalaust er það að vér höfum heyrt getið
Þorgeirs Hávarssonar og Þormóðar og sjaldan að góðu eða hvert
er erindi yðvart hingað?"

Þorgeir svarar: "Það er vort erindi hingað að skapa skor og
jafna ójafnað. Vér viljum gera yður tvo kosti. Annaðhvort að
þér gangið hér frá fé yðru öllu því er þér hafið ranglega
fengið og kaupið yður þann veg líf, eða þér verjið féið með
karlmennsku meðan yður endist líf til."

Þorbrandur svarar: "Vér höfum fengið féið með karlmennsku og
hraustleik og munum vér eigi annan veg láta en vér höfum
fengið en eg hygg Þorgeir að þú neytir fyrr dagverðar á
spjóti mínu en á fénu."

Þorgeir segir: "Eg er berdreymur sem eg á kyn til og hefir
mig einkar órýrlega dreymt um mig en allrýrlegt um þig og mun
það eftir ganga sem mig hefir um þig dreymt og mun Hel,
húsfreyja þín, leggja þig sér í faðm og muntu svo láta fé
þitt allt því að firnum nýtur þess er firnum fær."