Flóamanna saga 13 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (Flóam ch. 13)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Um vorið segir Þorgils Ólafi að hann vill fara kaupferð um
sumarið og leita svo undan ójafnaði Gunnhildar. Ólafur lét
vel yfir því. Var Þorgils í kaupferð um sumarið og tókst það
vel. En um haustið kom hann í Vestur-Víkina og fer til konu
einnar er Gyða hét. Hún var ekkja. Son átti hún er Auðunn
hét. Þau veittu honum bæði af hinni mestu dyggð. Gyða var
margkunnandi á fyrnsku og fróðleik. Auðunn var vel til
Þorgils og mælti til vináttu er hann fór í brott.
Eftir það fór Þorgils til eins ríks manns er Björn hét og var
þar vel haldinn. Þar voru góð híbýli og heldur snemma háttað.
Þorgils spurði hverju það gegndi. Honum var sagt að faðir
Bjarnar hafði fyrir litlu andast og það með að hann gengi
aftur. Voru menn og hræddir við hann. Þorgils gerðist rammur
að afli.
Það var oft um veturinn að Þorgils heyrði lamið úti um
þekjuna. Og eina nótt var það að hann stóð upp, tók öxi í
hönd sér og gekk út. Hann sá draug fyrir dyrum standa, mikinn
og illilegan. Þorgils færir upp öxina en þessi snýr undan og
til haugsins. Og sem þeir koma þar snýr draugurinn á móti.
Takast þeir fangbrögðum því að Þorgils hafði sleppt öxinni.
Var þeirra atgangur bæði harður og grimmlegur svo að upp gekk
jörðin undir fótum þeim. En að lyktum varð svo, með því að
Þorgilsi var lengra líf ætlað, að draugurinn fellur á bak
aftur en Þorgils ofan á hann. Tekur hann þar þá hvíld og nær
síðan öxi sinni. Höggur Þorgils þá af honum höfuð og mælir
síðan yfir honum að hann skuli engum manni að meini verða.
Varð og aldrei vart við hann síðan. Björn virti Þorgils
mikils er hann hafði gert þar svo mikla híbýlabót.
Eina nótt bar það til að lostið var högg á dyr. Gengur
Þorgils út. Er þar kominn Auðunn Gyðuson vinur hans. Þorgils
heilsar honum vel og spyr hvað hann vill.
Auðunn kvaðst þurfa hans liðsinnis, sagði móður sína Gyðu
andaða og nokkuð orðið hafa kynlega um hennar dauða "stukku
og allir menn á brottu því að engir þorðu við að vera. Nú
vildi eg fara með hana til greftrar og fylgdir þú mér."
"Það skal vera," kvað Þorgils.
Síðan fer Þorgils með Auðuni að óvitanda Birni, koma til
bæjar Auðunar, finna þar húsfreyju dauða, búa nú um líkið.
"Skaltu Þorgils," segir Auðunn, "gera kistu að móður minni og
undir hnakka, reka síðan á kistuna sterkar henkur því að
þurfa mun þess alls við ef hlýða skal."
Er nú þetta allt saman gert.
Auðunn sagðist nú mundu gera ráð fyrir kistunni "skulum við
nú draga hana í burtu, færa niður í jörð og bera á ofan sem
mestan þunga."
Fara nú síðan. Og sem þeir hafa farið um hríð tekur að braka
mjög í kistunni og því næst bresta af hankarnir og kemst Gyða
úr kistunni. Þá fara þeir til báðir og tóku hana og þurfti
alls við og voru þeir báðir sterkir menn. Það taka þeir
bragðs að þeir flytja hana til báls er Auðunn hafði búið.
Síðan kasta þeir henni á bálið og voru hjá meðan hún brann.
Þá mælti Auðunn: "Mikla vingan hefir þú mér nú sýnt Þorgils
og góða karlmennsku sem þú munt í öllum stöðum. Sverð og
kyrtil vil eg gefa þér. En ef svo verður að eg kalli síðar
til sverðsins þá vildi eg að þú létir laust en eg mun fá þér
annað vopn það er gott er."
Nú skilja þeir við svo búið og fer Þorgils aftur til Bjarnar.
Nú er þar til að taka að Björn saknar Þorgils. Fær hann af
þessu mikla ógleði og kvaðst þar misst hafa góðs manns "og er
það illa að tröll eða óvættir hafa tekið hann. Skulum vér það
þó gera í heiður við hann að drekka erfi hans og uggir mig að
eigi megi fagnaðaröl heita því að vér höfum nú leitað hans
marga daga."
En um veislu þessa kom Þorgils heim og verður Björn honum
harðla feginn og eykur þá að nýju veisluna og eftir hana fóru
menn heim.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.