Flóam ch. 6

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Flosi Þorbjarnarson móðurbróðir Eyrar-Lofts drap þrjá
sýslumenn fyrir Haraldi konungi hárfagra og fór eftir það til
Íslands. Hann nam land fyrir austan Þjórsá, Rangárvöllu alla
hina eystri austur frá Rangá. Hans dóttir var Ásný móðir
Þuríðar er átti Valla-Brandur. Son þeirra var Kolbeinn, faðir
Þórunnar, móður Lofts prests, föður Jóns, föður Sæmundar,
föður Margrétar, móður Brands, föður Kálfs.

Össur hét maður hinn hvíti, son Þorleifs úr Sogni. Össur vó
víg í véum á Upplöndum þá er hann var í brúðferð með Sigurði
hrísa. Fyrir það varð hann landflótti til Íslands og nam
fyrst öll Holtalönd á milli Þjórsár og Hraunslækjar. Þá var
hann fimmtán vetra er hann vó vígið. Hann fékk Hallveigar
dóttur Þorviðar. Þeirra son var Þorgrímur kampi. Hann var
faðir Össurar, föður Þorbjarnar, föður Þórarins, föður Gríms
Jórusonar. Össur bjó í Kampholti. Hann andaðist þá er
Þorgrímur var ungur. Þá tók við fjárvarðveislu Hrafn
móðurbróðir hans.

Böðvar hét maður. Hann var leysingi Össurar. Hann bjó á
Böðvarsstöðum við Víðiskóg. Honum gaf Össur hlut nokkurn í
skóginum, mælti svo fyrir að hann skildi sér skóginn ef
misdauði þeirra yrði og ætti Böðvar engan erfingja eftir.

Örn hét maður. Hann bjó í Vælugerði. Hann átti Þorgerði
Baugsdóttur, systur Steins snjalla í Snjallshöfða.

Erni varð vant um haustið sex tiga geldinga og hefir eigi
góðan róm á Böðvari og ber á brýn honum að hann muni tekið
hafa. Böðvar duldi þess og unni honum engra bóta fyrir,
þóttist sitja í trausti ríkra manna er Hrafn var Þorviðarson,
frændi Eyrar-Lofts. Um vorið stefnir Örn Böðvari um stuld.
Þykist Böðvar sér nú eigi einhlítur um vörn málsins og sækir
að Atla Hallsteinsson því að hann var honum nær en Hrafn og
tjáir honum málið. Atli segir að eigi sé örvænt að menn finni
gagnsakir í máli Arnar. Eftir það tók Atli við öllu fé
Böðvars með handsölum. Stendur nú svo til þings. Á þingi er
mál búið til sóknar á hendur Böðvari og kom málið í dóm.

Þá gekk að dómum Atli með fjölmenni og bað Örn fella niður
málið "ellegar mun eg ónýta það fyrir þér."

Örn kvaðst ætla að eigi mundi ónýtt verða nema með ofríki.
"Má vera," segir Örn, "að torsótt verði að eiga við jarlborna
menn sem þú ert Atli. Hygg eg að meir eyðir þú málið fyrir
fégirni þína en réttindi sem frændur þínir hafa gert."

Við þessi orð varð Atli reiður mjög og eyðir málið fyrir Erni
og hrekur hann sem mest af málinu.