Flj ch. 26

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það er á einum vetri á skammdegi að sendimaður kemur ofan af
Víðivöllum á Arneiðarstaði og segir að Droplaug vill að þeir
kæmu upp þangað sem fyrst. Þeir bregða ekki skjótt við þessa
orðsending. Líður fram í vikuna. Þá kemur annar sendimaður
með hinum sömum erindum sem hinn fyrri.

Helgi bað sendimanninn fara heim "en eg mun fara þá er mér
þykir tími til vera."

Sendimaðurinn fer heim við svo búið.

Þennan vetur var þung veðrátta. Voru færðir illar eftir
héraðinu. Það var einn morgun snemma í ár að Helgi er á fótum
og biður Grím bróður sinn upp standa. Hann gerir svo, fer í
klæði sín. Síðan ganga þeir út. Þá var á hafrænt veður og
heiðríkt hið efra en stóð garminn með fjöllum, frost mikið
ákaflega. Helgi stefnir suður yfir gilið og ofan ás. En er
þeir komu ofan á ísinn þá var ákaflega illt að fara. Nú
dregur saman myrkvinn og tekur að drífa og gerir mjög
fjúkanda.

Helgi tekur nú til orða: "Hér er nú miklu verra að fara en eg
ætlaði. Munum við nú snúa yfir í heiði og upp með bæjum við
það" því Helgi ætlaði að þar mundi miklu betra að fara.

Nú gerir á þá illviðri mikið og ákaflega hríð. Gengur nú á
norður og stendur af heiðinni veðrið. Þeir bræður ganga lengi
um daginn allt til þess er mjög var annars litar. Þá koma
þeir að gili einu miklu og fara yfir gilið.

Þá tekur Grímur til orða: "Hvað gili er þetta?"

Helgi svarar: "Það mundi eg ætla að væri Öræfagil milli
Bessastaða og Skriðu, suður frá Bessastöðum, því að mér þykir
drjúgt verið hafa neðan eftir heiðinni."

Grímur kvað það eigi mega vera "því að er enn ódrjúgt. En þó
get eg að ráðlegra sé að fara ofan í byggðina. Mun okkur vís
gisting hvar sem við komum til bæjar."

Snúa ofan úr fjallinu. Þeir áttu nú allfærðþungt og er þeir
koma á jöfnu urðu þeir við öngva bæi varir og vita nú aldrei
hvar þeir fara. Þeir ganga þá enn upp eftir héraðinu. Þeir
komu á grjóthól einn. Þar var borið af. Þeir ganga eftir
hólnum en er minnstar vonir eru missa þeir fóta og hlaupa
ofan fyrir hengiskafl einn. Þeir hlæja mikið og var þar
blautt undir er þeir koma niður. Þeir voru svo klæddir að
þeir voru gyrðir í brækur og voru yfir utan í vararfeldum og
hnepptir að þeim undir höndum, gyrðir sverðum og höfðu digrar
stengur í höndum. Svo bjuggust þeir til göngu í hvert sinn.
Þeir stinga niður broddstöfunum og finna að ís er undir.
Grímur spyr hvort hann kenni nokkuð til hvar þeir voru
komnir.

Helgi svarar: "Það er fjarri. Hér veit eg hvergi ísa vera
nema á Lagarfljóti en hér ganga ekki melar svo eg viti."

Helgi kvaðst eigi vita hvar þeir voru komnir. Þeir herða nú
enn á gönguna og ganga burt af ísinum og koma á hrjóstur
eitt. Þar sjá þeir sorta einn í hríðinni fyrir sér. Þeir sjá
að það var virki eitt mikið og svo hátt að Helgi getur eigi
betur en tekið upp jafnhátt. Þeir gengu umhverfis virkið. Það
var kringlótt. Þeir finna að hlið var þar fyrir grindlæst og
búið um vel.

Helgi mælti: "Vita muntu hvar við erum komnir."

"Nei," sagði Grímur, "heldur fer það fjarri því að hér hef eg
aldrei komið fyrr svo að eg muni."

"Ekki er mér það," segir Helgi. "Kenni eg víst hvar við erum
komnir. Þetta er hofgarður Bessa fóstra míns en hér eru
brunnar fyrir ofan og höfum við þar komið að áðan á ísinn en
nú hefur okkur hér að borið." Þar heitir að Bessabrunnum.

Grímur mælti: "Förum við í burtu héðan sem skjótast."

"Nei," sagði Helgi, "koma skal eg hér inn því að eg vil sjá
híbýli þau er hér eru fyrir."

Hann gengur þá að hliðinu og rekur hjölt brandsins upp á
lásinn og braut frá, ganga síðan að hofinu og brjóta upp.
Þeir ganga inn í hofið.

Þá tekur Grímur til orða: "Illa gerir þú nú frændi er þú ferð
hér með svo miklu harki og þú spillir hér hvervetna. Veit eg
að Bessa fóstra þínum muni stórilla líka ef hann verður var
við."

Helgi svarar: "Vita vil eg hversu dólgar þessir séu viðtakna
því að ei er víst að eg þurfi meir í annað sinn en nú. Munu
þau þá eigi annað sinn góð ef þau gefast nú illa."

Þá gengur Helgi inn í hofið og sér að þar er ljóst svo að
hvergi ber skugga á. Þar var allt altjaldað. Setið var þar á
báða bekki. Þar glóaði allt í gulli og silfri. Þeir blígðu
augum og buðu ekki þeim er komnir voru. Í öndvegi á hinn
óæðra bekk sátu þeir í samsæti Freyr og Þór.

Helgi snarar fyrir þá og mælti svo: "Þar sitjið þið, herjans
synirnir. Munu þeim þykja þið vera sæmilegir höfðingjar sem
ykkur dýrkar. Nú ef þið viljið að við bræður trúum ykkur sem
aðrir þá standið þið upp og sýnið risnu af ykkur og bjóðið
okkur bræðrum því að nú er vont veður úti. Nú ef þið viljið
því játa þá munum við bræður trúa yður sem aðrir menn. En ef
þið skjótið drambi á og viljið ekki liðsinni veita okkur þá
munum við ekki tal af ykkur halda."

Þeir skjóta drjúglæti á og þegja við. Þá snýr Helgi um þvert
gólf. Þar sátu þær Frigg og Freyja. Hann mælti þessi hin sömu
orð við þær sem áður. Kvaðst hann mundu veita þeim blíðu ef
þær vildu veita betur honum.

Grímur mælti nú: "Gerðu svo vel að þú skipt ei lengur orðum
við andskota þessa og förum nú í burt."

Helgi mælti: "Ei skal mér það verða sem flestum að eg renni
þar á garðinn sem lægstur er."

Hann þrífur þá til þeirra Þórs og hnykkir þeim af stólinum og
flettir af þeim klæðunum, lætur svo ganga koll af kolli að
hann flettir öll goð af klæðum og gripum og steypir þeim af
stöllum og á gólf fram. Hann ber þá allt fram í eina hyrning
og byrgir svo að eigi mátti spillast.

Grímur mælti: "Þetta er ill bellivísni ef þeim er ekki
eftirlæti í en þú munt sitja fyrir fjandskap Bessa fóstra
okkars. Er þetta illverk orðið."

Helgi svarar: "En eg ætla að eg hafi aldrei unnið betra verk
en þetta á minni ævi því að þau hafa villtan stig fyrir mér í
dag því að eg hefi aldrei fyrr villur farið á ævi minni."

Helgi gengur út og lætur opið hofið. Stendur nú fok um allt
húsið. Helgi snýr nú ofan að ánni og upp eftir nesinu uns
þeir komu á Víðivöllu. Þá var af dagsetri. Þar var tekið við
þeim með blíðu. Þeir eru þar nokkrar nætur. Þá léttir af
veðrinu. Droplaug var löngum á tali við sonu sína. Vissu ekki
aðrir menn til hvað erindum var. Síðan fara þeir heim er þeim
þykir ...
(Hér þrýtur söguna.)