Flj ch. 25

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Synir Droplaugar komu jafnan að finna móður sína. En ávallt
er þeir fóru á millum þá dvöldust þeir á Bessastöðum löngum.

Einn hlutur var sá í fari Bessa að Helga var mjög óþokki að
því að Bessi elskaði mjög goðin. Hann var blótmaður mikill og
hafði mikinn átrúnað við goðin. Bessa þótti Helgi of lítinn
átrúnað vilja hafa á goðunum því að hann gerði sér óþokkað
mjög um það.

"Sé eg öngvan þann hlut í þínu fari," segir Helgi, "að þér
verði jafnmikil heimska í sem þetta er þú veitir svo mikinn
átrúnað undærum þeim er menn gera með höndum sér og bæði eru
blind og dauf og mállaus og það skil eg að þau mega hvorki
gera sér gagn né öðrum. Og því er eg miklu skemur með þér en
eg mundi ella að eg veit einn hversu andstygg mér eru goðin.
En alla hluti aðra veitir þú mér með mikilli ástsemd."

Bessi svarar: "Þú værir allra manna spakastur á öllu Íslandi
þeirra er nú vaxa upp ef þú legðir þinn trúnað undir þeirra
miskunn."

Helgi svarar: "Verði mér aldrei svo illt að eg vænti mér góðs
af þeim fjöndum er öngu loða saman nema illu einu."

Skildu nú við svo búið.

Þau Droplaug og Hallsteinn bjuggu saman sjö vetur svo að
álitlega var. En svo sem þau bjuggu saman lengur þá harðnaði
þeirra samfarir. Gerðust nú óhægindi mikil í búinu en þó stóð
mikið fé saman því að Hallsteinn var fémaður mikill. Droplaug
sendi oft sonum sínum orð að þeir skyldu koma til að skipta
fénu við Hallstein en þeir fresta um hríð.