Flj ch. 9

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Svo er sagt að Droplaug kunni illa fráfalli Þorvalds og
annaðist mjög sjálf um fjárvarðveislu. En er Bessi spurði
þessi tíðindi þá gerði hann heimanför sína út á Arneiðarstaði
en Droplaug tók við honum forkunnar vel sem hún var vön.

Bessi mælti: "Það er sem þú veist að vinskapur mikill var með
okkur Þorvaldi svo að hvor unni öðrum. Vil eg nú bjóðast til
fjárforræðis með þér. Þar með býð eg Helga syni þínum til
fósturs og því heiti eg þér með að kenna honum slíkt mannvit
sem eg kann."

Droplaug kvaðst eigi nenna að drepa hendi við sæmd sveinanna
"en þó er mér nú að þeim mest yndi allra manna."

Þá var Helgi sex vetra gamall en Grímur fjögra vetra.
Hvortveggi þeirra var snemma roskinn.

Þá svarar Helgi: "Svo ann eg mikið Grími bróður mínum að eg
má eigi við hann skilja. Munum við annaðhvort vera heima
báðir eða fara burt báðir."

Bessi svarar: "Gott þykir mér það að vita að ástúðugt sé með
ykkur. Vil eg að þið séuð þeim stundum með mér er ykkur þykir
það betra. Ann eg ykkur þess jafnvel báðum."

Helgi segir að þeir mundu ýmist vera með honum eða heima til
yndis við móður sína. Nú fara þeir upp með Bessa og er hann
ástsamlegur til þeirra bræðra en lagði þó meira stund á að
kenna Helga íþróttir. Þeir voru þar löngum meðan þeir voru
ungir en því lengrum heima sem þeir voru eldri. Sinn veg var
hvor þeirra bræðra yfirlits. Grímur var hvítur og hrokkinhár
og að öllu sjálegur en Helgi var mikill maður vexti,
ljósjarpur á hár og rauðlitaður, breiðleitur og hinn
kurteisasti, en það þótti helst að yfirlitum Helga að hann
var munnljótur.