Flj ch. 8

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Gunnar hét maður. Hann var skyldur mjög Njarðvíkingum. Hann
bað þeirrar konu er Rannveig er nefnd og var honum heitið
konu. Býr hann þá veislu og býður til mörgum mönnum. Þeim
Þorvaldi og Droplaugu var og þangað boðið og þeim mönnum er
þau vildu og hétu þau ferðinni. Og er að því kom er þau
skyldu fara kvaddi Þorvaldur Droplaugu til ferðar með sér.

Hún kvaðst hvergi fara mundu "og svo vildi eg að við gerðum
bæði," sagði hún.

Þorvaldur spurði hví hún væri svo hverflynd "þar sem þú hést
sem eg."

Hún svarar: "Ekki fer eg að því og bið eg að þú farir hvergi
því að mér segir svo hugur um að oss verði lítil sæmd að boði
þessu og ráðin er eg að fara alls hvergi en þú munt ráða
þínum ferðum þó að eg beiði annars um."

Þorvaldur svarar: "Eigi nenni eg að sýna svo mikla ómerki við
frændur mína þar sem við hétum bæði en eg mundi hvergi fara
ef eg hefði eigi svo fastlega heitið."

Býr hann nú ferð sína. En hún varð hrygg mjög við það.
Þorvaldur fer nú við hinn níunda mann á einum teinæringi.
Hann var vopnaður vel.

Hún bað að hann mundi eftir láta sverðið "því að mér segir
þungt hugur um þína ferð. Eigi fyrir því, einskis þykir mér
vert sverðið hjá þér."

Þorvaldur sagði lítið mark að um hugboð manna "og hefur þú
ekki þann veg látið fyrr, en ekki er mér svo mikil elska á
sverðinu að eg megi eigi vel af því sjá."

Fer Þorvaldur nú til skips og hún með honum og þykir henni
allmikið að skiljast við hann og gengur hún heim en Þorvaldur
siglir út eftir vatninu útsynningsveður. Styrmdi svo mjög að
Þorvaldur týndist í þessari ferð og þeir allir er með honum
voru. En þessi tíðindi spurðust brátt um héraðið og þótti
mörgum mikil.

En boðið fór vel fram allt að einu er Gunnar kvongaðist. Þau
gerðu bú út í héraði á þeim bæ er á Brandastöðum heitir og
bjuggu lengi. Og þegar hin fyrstu misseri áttu þau barn. Það
var dóttir og hét Þórdís. Hún var efnileg og vel mennt. En á
öðrum misserum áttu þau barn annað. Það var sveinn og var
nefndur Þorkell. Þessi börn þóttu bæði efnileg og uxu þar
upp, vel efnileg. Þessi voru elst börn þeirra. Mörg áttu þau
önnur börn og koma þau ekki við þessa sögu. Þessi börn áttu
sér viðnefni og var hann kallaður Þorkell trani en hún Þórdís
bestingur.