Finnb ch. 18

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um vorið eftir bar saman orðræðu þeirra jarls og Finnboga.
Jarl spurði hvað hann vildi að hafast um sumarið "nú muntu
vilja fara til Íslands. Fer yður svo flestum þegar þér komist
í gildi við höfðingja eða í kærleika þá viljið þér þegar á
brott."

Finnbogi sagði að honum væri ekki það í skapi að skilja svo
skjótt við Hákon jarl.

"Með því að þú ætlar með oss að vera þá hefi eg þér sendiför
ætlað. Maður hét Bersi og ættaður hér í Noregi. Hann var
hirðmaður minn og kaupmaður mikill. Svo bar til að hann varð
fyrir fjársköðum og týndi öllu sínu góssi. Síðan bað hann mig
ljá sér fé nokkuð og eg léði honum tólf merkur brenndar.
Eftir það fór Bersi hinn hvíti á brott og aldrei hefir hann
aftur komið síðan á sjö vetrum. Nú er mér sagt að hann sé
kominn út í Grikkland en þar ræður fyrir konungur sá er Jón
heitir og ágætur höfðingi. Nú hefir Bersi gerst hirðmaður
Jóns konungs og vel virður. Nú vil eg senda þig eftir fénu.
Vil eg nú hafa hálfu meira eða höfuð hans ella. Nú þó að eg
sé ríkur og víðfrægur þá er eg þó ekki vinsæll af höfðingjum
í öðrum löndum. Þyki eg vera nokkuð harðráður og helsti
svikall. Má eg eigi vita hversu hann tekur þínu máli fyrir
mínar sakir. Veldu af mínum mönnum það er þér þykir líkast og
bú að öllu þína ferð sem best."

Svo gerði Finnbogi. Hann bjó skip sitt vel og valdi af liði
jarls það er honum þótti best til fallið. Og er hann var
albúinn þá gekk hann fyrir jarl og mælti: "Einn er hlutur er
eg vil biðja yður."

"Hvað er það?" segir jarl.

"Þess vildi eg biðja yður herra að þér létuð Ragnhildi
frændkonu yðra hér hjá yður vera vel haldna og sendið hana
eigi heim til Sandeyjar og eigi giftið þér hana meðan þér
fréttið mig á lífi."

Jarl kveðst því honum heita mundu "má vera að þú hafir það
hugsað þá er þú tókst hana brott úr Sandey."

Jarl gaf honum gullhring þann er stóð mörk og skikkju, hinn
besta grip, og væri það tignum manni sæmileg gjöf að þiggja.