Eb ch. 61

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Álfur litli hljóp suður yfir heiði og létti eigi fyrr en hann
kom í Tungu til Snorra goða og sagði honum vandræði sín.
Eggjaði hann mjög að þá skyldi þegar fara norður að þeim
Óspaki. En Snorri goði vildi fyrst spyrja norðan hvað þeir
hefðu fleira gert en stökkt honum norðan eða hvort þeir
staðfestist nokkuð þar í Bitrunni.

Nokkuru síðar spurðist norðan úr Bitru víg Þóris og
viðbúningur sá er Óspakur hafði þar. Spurðist mönnum svo til
sem þeir mundu eigi vera auðsóttir. Þá lét Snorri goði sækja
lið Álfs og svo fé það er eftir var. Fór það allt í Tungu og
var þar um veturinn.

Óvinir Snorra goða lögðu honum til ámælis að hann þótti seint
rétta hlut Álfs. Lét Snorri goði þar tala um hvern það er
vildi en þó varð eigi að gert.

Sturla Þjóðreksson sendi þau orð að vestan að hann væri þegar
búinn að fara að þeim Óspaki er Snorri vildi og kallar sig
eigi óskyldara að fara þessa för en Snorra. Leið svo veturinn
fram um jól og spurðust jafnan óspektir norðan frá þeim
Óspaki. Vetrarríki var á mikið og lágu firðir allir.

Það var litlu fyrir föstu að Snorri goði sendi út á Nes til
Ingjaldshvols. Þar bjó þá maður sá er hét Þrándur stígandi.
Hann var son Ingjalds þess er bærinn er við kenndur á
Ingjaldshvoli. Þrándur var manna mestur og sterkastur og
manna fóthvatastur. Hann hafði verið fyrr með Snorra goða og
var kallaður eigi einhamur meðan hann var heiðinn en þá tók
af flestum tröllskap er skírðir voru. Snorri sendi til þess
orð að Þrándur skyldi koma inn þangað í Tungu á fund hans og
búast svo við ferðinni sem hann mundi nokkura mannraun fyrir
höndum eiga.

Og er Þrándi komu orð Snorra goða mælti hann við
sendimanninn: "Þú skalt hvíla þig hér slíka stund er þér
líkar. En eg mun fara að orðsending Snorra goða og munum við
eigi verða samfara."

Sendimaður kvað þá vita er reynt væri.

En um morguninn er sendimaður vaknaði var Þrándur allur í
brottu. Hann hafði tekið vopn sín og gekk inn undir Enni og
svo sem leið liggur inn til Búlandshöfða, svo inn um fjörðu
til bæjar þess er á Eiði heitir. Þar gekk hann á ís og svo
yfir Kolgrafafjörð og Seljafjörð og þaðan inn til
Vigrafjarðar og svo inn eftir ísum allt í fjarðarbotn og kom
í Tungu um kveldið er Snorri sat undir borðum. Snorri fagnaði
honum blíðlega. Þrándur tók því vel og spurði hvað hann vildi
honum, kvaðst þá búinn að fara þangað er hann skyldi ef hann
vildi senda hann nokkuð. Snorri bað hann þar vera um nóttina
í náðum. Voru þá tekin klæði Þrándar.