Eb ch. 22

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú skal segja frá Snorra goða að hann tók við eftirmáli um
víg Þorbjarnar mágs síns. Hann lét og Þuríði systur sína fara
heim til Helgafells því að sá orðrómur lék á að Björn, sonur
Ásbrands frá Kambi, vendi þangað komur sínar til glapa við
hana. Snorri þóttist og sjá allt ráð þeirra Arnkels, þegar
hann spurði skipbúnaðinn, að þeir mundu eigi ætla fébótum
uppi að halda eftir vígin við það að engar voru sættir boðnar
af þeirra hendi. En þó var kyrrt allt framan til stefnudaga.

En er sá tími kom safnar Snorri mönnum og reið inn í
Álftafjörð með átta tigu manna því að það voru þá lög að
stefna heiman vígsök svo að vegendur heyrðu eða að heimili
þeirra og kveðja eigi búa til fyrr en á þingi.

En er ferð þeirra Snorra var sén af Bólstað þá ræddu menn um
hvort þegar skyldi sæta áverkum við þá því að fjölmennt var
fyrir.

Arnkell segir að eigi skal það vera "og skal þola Snorra
lög," segir hann og kvað hann það eitt að gera svo búið er
nauðsyn rak til.

Og er Snorri kom á Bólstað voru þar engi áköst með mönnum.
Síðan stefndi Snorri Þórarni til Þórsnessþings og þeim öllum
er að vígum höfðu verið. Arnkell hlýddi vel stefnunni. Eftir
það riðu þeir Snorri í brott og upp til Úlfarsfells.

Og er þeir voru á brott farnir kvað Þórarinn vísu:

Erat sem gráps fyr glæpi,

grund fagrvita mundar,

fúra fleygiáru

frænings lögum ræni

ef sannvitendr sunnu,

sé eg þeira lið meira,

oss megni goð gagni,

Gauts þekju mig sekja.

Snorri goði reið upp um háls til Hrísa og svo til Drápuhlíðar
og um morguninn út til Svínavatns og svo til Hraunsfjarðar og
þaðan, sem leið liggur, út til Tröllaháls og létti eigi
ferðinni fyrr en við Salteyrarós. En er þeir komu þar
varðveittu sumir Austmennina en sumir brenndu skipið og riðu
þeir Snorri goði svo heim, að þetta allt var gert.

Arnkell spyr þetta, að Snorri hefir brennt skipið. Þá gengu
þeir á skip Vermundur og Þórarinn með nokkura menn og reru
vestur um fjörð til Dögurðarness. Þar stóð skip uppi er
Austmenn áttu. Þeir Arnkell og Vermundur keyptu það skip og
gaf Arnkell Þórarni hálft skipið en Vermundur bjó sinn hluta.
Þeir fluttu skipið út í Dímun og bjuggu þar. Sat Arnkell þar
við til þess er þeir voru búnir og fór síðan með þeim út um
Elliðaey og skildu þar með vináttu. Sigldu þeir Þórarinn á
haf en Arnkell fór heim til bús síns og lagðist sá orðrómur á
að þessi liðveisla þætti hin skörulegasta.

Snorri goði fór til Þórsnessþings og hélt fram málum sínum.
Varð Þórarinn þar sekur og allir þeir er að vígum höfðu verið
en eftir þingið heimti Snorri sér slíkt er hann fékk af
sektarfé og lauk svo þessum málum.