Eb ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þórólfur Mostrarskegg fékk að blóti miklu og gekk til fréttar
við Þór, ástvin sinn, hvort hann skyldi sættast við konung
eða fara af landi brott og leita sér annarra forlaga en
fréttin vísaði Þórólfi til Íslands.

Og eftir það fékk hann sér mikið hafskip og bjó það til
Íslandsferðar og hafði með sér skuldalið sitt og búferli.
Margir vinir hans réðust til ferðar með honum. Hann tók ofan
hofið og hafði með sér flesta viðu þá er þar höfðu í verið og
svo moldina undan stallanum þar er Þór hafði á setið.

Síðan sigldi Þórólfur í haf og byrjaði honum vel og fann
landið og sigldi fyrir sunnan, vestur um Reykjanes. Þá féll
byrinn og sáu þeir að skar í landið inn fjörðu stóra.

Þórólfur kastaði þá fyrir borð öndvegissúlum sínum, þeim er
staðið höfðu í hofinu. Þar var Þór skorinn á annarri. Hann
mælti svo fyrir að hann skyldi þar byggja á Íslandi sem Þór
léti þær á land koma. En þegar þær hóf frá skipinu sveif þeim
til hins vestra fjarðarins og þótti þeim fara eigi vonum
seinna.

Eftir það kom hafgola. Sigldu þeir þá vestur fyrir
Snæfellsnes og inn á fjörðinn. Þeir sjá að fjörðurinn er
ákaflega breiður og langur og mjög stórfjöllótt hvorumtveggja
megin. Þórólfur gaf nafn firðinum og kallaði Breiðafjörð.

Hann tók land fyrir sunnan fjörðinn, nær miðjum, og lagði
skipið á vog þann er þeir kölluðu Hofsvog síðan. Eftir það
könnuðu þeir landið og fundu á nesi framanverðu er var fyrir
norðan voginn að Þór var á land kominn með súlurnar. Það var
síðan kallað Þórsnes.

Eftir það fór Þórólfur eldi um landnám sitt, utan frá Stafá
og inn til þeirrar ár er hann kallaði Þórsá, og byggði þar
skipverjum sínum.

Hann setti bæ mikinn við Hofsvog er hann kallaði á
Hofsstöðum. Þar lét hann reisa hof og var það mikið hús. Voru
dyr á hliðvegginum og nær öðrum endanum. Þar fyrir innan
stóðu öndvegissúlurnar og voru þar í naglar. Þeir hétu
reginnaglar. Þar var allt friðarstaður fyrir innan. Innar af
hofinu var hús í þá líking sem nú er sönghús í kirkjum og
stóð þar stalli á miðju gólfinu sem altari og lá þar á
hringur einn mótlaus, tvítugeyringur, og skyldi þar að sverja
eiða alla. Þann hring skyldi hofgoði hafa á hendi sér til
allra mannfunda. Á stallanum skyldi og standa hlautbolli og
þar í hlautteinn sem stökkull væri og skyldi þar stökkva með
úr bollanum blóði því er hlaut var kallað. Það var þess konar
blóð er sæfð voru þau kvikindi er goðunum var fórnað.
Umhverfis stallann var goðunum skipað í afhúsinu. Til hofsins
skyldu allir menn tolla gjalda og vera skyldir hofgoðanum til
allra ferða sem nú eru þingmenn höfðingjum en goði skyldi
hofi upp halda af sjálfs síns kostnaði, svo að eigi rénaði,
og hafa inni blótveislur.

Þórólfur kallaði Þórsnes milli Vigrafjarðar og Hofsvogs. Í
því nesi stendur eitt fjall. Á því fjalli hafði Þórólfur svo
mikinn átrúnað að þangað skyldi engi maður óþveginn líta og
engu skyldi tortíma í fjallinu, hvorki fé né mönnum, nema
sjálft gengi í brott. Það fjall kallaði hann Helgafell og
trúði að hann mundi þangað fara þá er hann dæi og allir á
nesinu hans frændur.

Þar sem Þór hafði á land komið, á tanganum nessins, lét hann
hafa dóma alla og setti þar héraðsþing. Þar var og svo mikill
helgistaður að hann vildi með engu móti láta saurga völlinn,
hvorki í heiftarblóði og eigi skyldi þar álfrek ganga og var
haft til þess sker eitt er Dritsker var kallað.

Þórólfur gerðist rausnarmaður mikill í búi og hafði fjölmennt
með sér því að þá var gott matar að afla af eyjum og öðru
sæfangi.