Eir ch. 13

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá Bjarna Grímólfsson bar í Grænlandshaf og komu í
maðksjá. Fundu þeir eigi fyrr en skipið gerist maðksmogið
undir þeim. Þá töluðu þeir um hvert ráð þeir skyldu taka.
Þeir höfðu eftirbát þann er bræddur var seltjöru. Það segja
menn að skelmaðkurinn smjúgi eigi það tré er seltjörunni er
brætt. Var það flestra manna sögn og tillaga að skipa mönnum
bátinn svo sem hann tæki upp. En er það var reynt þá tók
báturinn eigi meir upp en helming manna. Bjarni mælti þá að
menn skyldu fara í bátinn og skyldi það fara að hlutföllum en
eigi að mannvirðingum. En hver þeirra manna vildi fara í
bátinn sem þar voru, þá mátti hann eigi við öllum taka. Fyrir
því tóku þeir þetta ráð að hluta menn í bátinn og af
kaupskipinu. Hlutaðist þar svo til að Bjarni hlaut að fara í
bátinn og nær helmingur manna með honum. Þá gengu þeir af
skipinu og í bátinn er til þess höfðu hlotist.

Þá er menn voru komnir í bátinn mælti einn ungur maður
íslenskur sá er verið hafði förunautur Bjarna: "Ætlar þú
Bjarni að skiljast hér við mig?"

Bjarni svarar: "Svo verður nú að vera."

Hann segir: "Svo með því að þú hést mér eigi því þá er eg fór
með þér frá Íslandi frá búi föður míns."

Bjarni segir: "Eigi sé eg hér þó annað ráð til eða hvað
leggur þú hér til ráðs?"

Hann segir: "Sé eg ráðið til að við skiptumst í rúmunum og
farir þú hingað en eg mun þangað."

Bjarni svarar: "Svo skal vera og það sé eg að þú vinnur
gjarna til lífs og þykir mikið fyrir að deyja."

Skiptust þeir þá í rúmunum. Gekk þessi maður í bátinn en
Bjarni upp í skipið og er það sögn manna að Bjarni létist þar
í maðkahafinu og þeir menn sem í skipinu voru með honum. En
báturinn og þeir er þar voru á fóru leiðar sinnar til þess er
þeir tóku land og sögðu þessa sögu síðan.