Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Eir ch. 4

Eiríks saga rauða 4 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Eir ch. 4)

Anonymous íslendingasögurEiríks saga rauða
345

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):


Í þenna tíma var hallæri mikið á Grænlandi. Höfðu menn
fengið lítið, þeir sem í veiðiferð höfðu verið, en sumir eigi
aftur komnir.



Sú kona var þar í byggð er Þorbjörg hét. Hún var spákona og
var kölluð lítilvölva. Hún hafði átt sér níu systur og voru
allar spákonur og var hún ein eftir á lífi.



Það var háttur Þorbjargar á vetrum að hún fór á veislur og
buðu menn henni heim, mest þeir er forvitni var á um forlög
sín eða árferð. Og með því að Þorkell var þar mestur bóndi þá
þótti til hans koma að vita hvenær létta mundi óárani þessu
sem yfir stóð. Þorkell býður spákonu þangað og er henni búin
góð viðtaka sem siður var til þá er við þess háttar konu
skyldi taka. Búið var henni hásæti og lagt undir hægindi. Þar
skyldi í vera hænsafiðri.



En er hún kom um kveldið og sá maður er í móti henni var
sendur þá var hún svo búin að hún hafði yfir sér tuglamöttul
blán og var settur steinum allt í skaut ofan. Hún hafði á
hálsi sér glertölur. Hún hafði á höfði lambskinnskofra
svartan og við innan kattarskinn hvítt. Staf hafði hún í
hendi og var á hnappur. Hann var búinn messingu og settur
steinum ofan um hnappinn. Hún hafði um sig hnjóskulinda og
var þar á skjóðupungur mikill. Varðveitti hún þar í töfur þau
er hún þurfti til fróðleiks að hafa. Hún hafði kálfskinnsskó
loðna á fótum og í þvengi langa og sterklega, látúnshnappar
miklir á endunum. Hún hafði á höndum sér kattskinnsglófa og
voru hvítir innan og loðnir.



En er hún kom inn þótti öllum mönnum skylt að velja henni
sæmilegar kveðjur en hún tók því eftir sem henni voru menn
skapfelldir til. Tók Þorkell bóndi í hönd vísindakonunni og
leiddi hana til þess sætis er henni var búið. Þorkell bað
hana þá renna þar augum yfir hjörð og hjú og híbýli. Hún var
fámálug um allt.



Borð voru upp tekin um kveldið og er frá því að segja að
spákonunni var matbúið. Henni var ger grautur af kiðjamjólk
en til matar henni voru búin hjörtu úr alls konar kvikindum
þeim sem þar voru til. Hún hafði messingarspón og hníf
tannskeftan, tvíhólkaðan af eiri, og var af brotinn oddurinn.



En er borð voru upp tekin gengur Þorkell bóndi fyrir
Þorbjörgu og spyr hversu henni virðist þar híbýli eða hættir
manna eða hversu fljótlega hann mun þess vís verða er hann
hefir spurt eftir og menn vildu vita. Hún kveðst það ekki
mundu upp bera fyrr en um morguninn þá er hún hefði sofið þar
um nóttina.



En að áliðnum degi var henni veittur sá umbúningur sem hún
skyldi til að fremja seiðinn. Bað hún fá sér konur þær sem
kynnu fræði það er þyrfti til seiðinn að fremja og Varðlokur
heita. En þær konur fundust eigi. Þá var að leitað um bæinn
ef nokkur kynni.



Þá svarar Guðríður: "Hvorki er eg fjölkunnig né vísindakona
en þó kenndi Halldís fóstra mín mér á Íslandi það fræði er
hún kallaði Varðlokur."



Þorbjörg svaraði: "Þá ertu fróðari en eg ætlaði."



Guðríður segir: "Þetta er þess konar fræði og atferli að eg
ætla í öngvum atbeina að vera því að eg er kona kristin."



Þorbjörg svarar: "Svo mætti verða að þú yrðir mönnum að liði
hér um en þú værir þá kona ekki að verri. En við Þorkel met
eg að fá þá hluti hér til er þarf."



Þorkell herðir nú að Guðríði en hún kveðst mundu gera sem
hann vildi. Slógu þá konur hring umhverfis en Þorbjörg sat
uppi á seiðhjallinum. Kvað Guðríður þá kvæðið svo fagurt og
vel að engi þóttist fyrr heyrt hafa með fegri raust kveðið sá
er þar var.



Spákona þakkar henni kvæðið. Hún hafði margar náttúrur hingað
að sótt og þótti fagurt að heyra það er kveðið var "er áður
vildu frá oss snúast og oss öngva hlýðni veita. En mér eru nú
margir þeir hlutir auðsýnir er áður var bæði eg og aðrir
duldir. En eg kann það að segja að hallæri þetta mun ekki
haldast lengur en í vetur og mun batna árangur sem vorar.
Sóttarfar það sem lengi hefir legið mun og batna vonum
bráðara. En þér Guðríður skal eg launa í hönd liðsinni það
sem oss hefir af staðið því að þín forlög eru mér nú öll
glöggsæ. Það muntu gjaforð fá hér á Grænlandi er sæmilegast
er til þó að þér verði það eigi til langæðar því að vegir
þínir liggja út til Íslands og mun þar koma frá þér ættbogi
bæði mikill og góður og yfir þínum ættkvíslum mun skína
bjartur geisli. Enda far nú vel og heil, dóttir mín."



Síðan gengu menn að vísindakonunni og frétti hver eftir því
sem mest forvitni var á. Var hún og góð af frásögnum. Gekk
það og lítt í tauma er hún sagði. Þessu næst var komið eftir
henni af öðrum bæ og fór hún þá þangað. Þá var sent eftir
Þorbirni því að hann vildi eigi heima vera meðan slík heiðni
var framin.



Veðrátta batnaði skjótt þegar er vora tók sem Þorbjörg hafði
sagt. Býr Þorbjörn skip sitt og fer uns hann kemur í
Brattahlíð. Tekur Eiríkur við honum báðum höndum og kvað það
vel er hann var þar kominn. Var Þorbjörn með honum um
veturinn og skuldalið hans. Eftir um vorið gaf Eiríkur
Þorbirni land á Stokkanesi og var þar ger sæmilegur bær og
bjó hann þar síðan.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.