Eir ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorvaldur hét maður. Hann var son Ásvalds Úlfssonar,
Yxna-Þórissonar. Eiríkur rauði hét son hans. Þeir feðgar fóru
af Jaðri til Íslands fyrir víga sakir og námu land á
Hornströndum og bjuggu að Dröngum. Þar andaðist Þorvaldur.

Eiríkur fékk þá Þjóðhildar dóttur Jörundar Úlfssonar og
Þorbjargar knarrarbringu er þá átti Þorbjörn hinn haukdælski.
Réðst Eiríkur þá norðan og ruddi land í Haukadal og bjó á
Eiríksstöðum hjá Vatnshorni.

Þá felldu þrælar Eiríks skriðu á bæ Valþjófs á
Valþjófsstöðum. Eyjólfur saur frændi hans drap þrælana hjá
Skeiðsbrekkum upp frá Vatnshorni. Fyrir það vó Eiríkur Eyjólf
saur. Hann vó og Hólmgöngu-Hrafn að Leikskálum. Geirsteinn og
Oddur á Jörva, frændur Eyjólfs, mæltu eftir hann.

Þá var Eiríkur ger á brott úr Haukadal. Hann nam þá Brokey og
Yxney og bjó að Tröðum í Suðurey hinn fyrsta vetur. Þá léði
hann Þorgesti setstokka. Síðan fór Eiríkur í Yxney og bjó á
Eiríksstöðum. Þá heimti hann setstokkana og náði eigi.
Eiríkur sótti setstokkana á Breiðabólstað en Þorgestur fór
eftir honum. Þeir börðust skammt frá garði að Dröngum. Þar
féllu tveir synir Þorgests og nokkurir menn aðrir.

Eftir það höfðu hvorirtveggju setu fjölmenna. Styr veitti
Eiríki og Eyjólfur úr Svíney, Þorbjörn Vífilsson og synir
Þorbrands úr Álftafirði en Þorgesti veittu synir Þórðar
gellis og Þorgeir úr Hítardal og Áslákur úr Langadal og
Illugi son hans.

Þeir Eiríkur urðu sekir á Þórsnessþingi. Hann bjó skip í
Eiríksvogi en Eyjólfur leyndi honum í Dímunarvogi meðan þeir
Þorgestur leituðu hans um eyjarnar. Hann sagði þeim að hann
ætlaði að leita lands þess er Gunnbjörn son Úlfs kráku sá, er
hann rak vestur um haf og hann fann Gunnbjarnarsker. Hann
kveðst aftur mundu leita til vina sinna ef hann fyndi landið.
Þeir Þorbjörn og Styr og Eyjólfur fylgdu Eiríki út um eyjar
og skildu með hinni mestu vináttu. Kveðst Eiríkur þeim skyldu
verða að þvílíku trausti sem hann mætti sér við koma ef þeir
kynnu hans að þurfa.

Sigldi Eiríkur á haf undan Snæfellsjökli og kom utan að jökli
þeim er Bláserkur heitir. Hann fór þaðan suður að leita ef
þar væri byggjanda.

Hann var hinn fyrsta vetur í Eiríkseyju, nær miðri hinni
vestri byggðinni. Um vorið eftir fór hann til Eiríksfjarðar
og tók sér þar bústað. Hann fór það sumar í hina vestri
óbyggð og gaf víða örnefni. Hann var annan vetur í
Eiríkshólmum við Hvarfsgnípu en hið þriðja sumar fór hann
allt norður til Snæfells og inn í Hrafnsfjörð. Þá þóttist
hann kominn fyrir botn Eiríksfjarðar. Hverfur hann þá aftur
og var hinn þriðja vetur í Eiríkseyju fyrir mynni
Eiríksfjarðar.

Eftir um sumarið fór hann til Íslands og kom í Breiðafjörð.
Hann var þann vetur með Ingólfi á Hólmlátri. Um vorið börðust
þeir Þorgestur og fékk Eiríkur ósigur. Eftir það voru þeir
sættir.

Það sumar fór Eiríkur að byggja landið það er hann hafði
fundið og hann kallaði Grænland því að hann kvað menn það mjög
mundu fýsa þangað ef landið héti vel.