Eg ch. 1

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Úlfur hét maður, sonur Bjálfa og Hallberu, dóttur Úlfs hins
óarga. Hún var systir Hallbjarnar hálftrölls í Hrafnistu,
föður Ketils hængs. Úlfur var maður svo mikill og sterkur, að
eigi voru hans jafningjar, en er hann var á unga aldri, lá
hann í víkingu og herjaði. Með honum var í félagsskap sá
maður, er kallaður var Berðlu-Kári, göfugur maður og hinn
mesti afreksmaður að afli og áræði; hann var berserkur. Þeir
Úlfur áttu einn sjóð báðir, og var með þeim hin kærsta
vinátta.

En er þeir réðust úr hernaði, fór Kári til bús síns í Berðlu;
hann var maður stórauðugur. Kári átti þrjú börn; hét sonur
hans Eyvindur lambi, annar Ölvir hnúfa; dóttir hans hét
Salbjörg; hún var kvenna vænst og skörungur mikill; hennar
fékk Úlfur; fór hann þá og til búa sinna. Úlfur var maður
auðugur bæði að löndum og lausum aurum; hann tók lends manns
rétt, svo sem haft höfðu langfeðgar hans, og gerðist maður
ríkur.

Svo er sagt, að Úlfur var búsýslumaður mikill. Var það siður
hans að rísa upp árdegis og ganga þá um sýslur manna eða þar
er smiðir voru og sjá yfir fénað sinn og akra, en stundum var
hann á tali við menn, þá er ráða hans þurftu. Kunni hann til
alls góð ráð að leggja, því að hann var forvitri. En dag
hvern, er að kveldi leið, þá gerðist hann styggur, svo að
fáir menn máttu orðum við hann koma; var hann kveldsvæfur.
Það var mál manna, að hann væri mjög hamrammur; hann var
kallaður Kveld-Úlfur.

Þau Kveld-Úlfur áttu tvo sonu; hét hinn eldri Þórólfur, en
hinn yngri Grímur. En er þeir óxu upp, þá voru þeir báðir
miklir menn og sterkir, svo sem faðir þeirra var. Var
Þórólfur manna vænstur og gjörvilegastur; hann var líkur
móðurfrændum sínum, gleðimaður mikill, ör og ákafamaður
mikill í öllu og hinn mesti kappsmaður; var hann vinsæll af
öllum mönnum. Grímur var svartur maður og ljótur, líkur föður
sínum, bæði yfirlits og að skaplyndi; gerðist hann
umsýslumaður mikill; hann var hagur maður á tré og járn og
gerðist hinn mesti smiður; hann fór og oft um vetrum í
síldfiski með lagnarskútu og með honum húskarlar margir.

En er Þórólfur var á tvítugs aldri, þá bjóst hann í hernað.
Fékk Kveld-Úlfur honum langskip. Til þeirrar ferðar réðust
synir Berðlu-Kára, Eyvindur og Ölvir, - þeir höfðu lið mikið
og annað langskip, - og fóru um sumarið í víking og öfluðu
sér fjár og höfðu hlutskipti mikið. Það var nokkur sumur, er
þeir lágu í víking, en voru heima um vetrum með feðrum sínum.
Hafði Þórólfur heim marga dýrgripi og færði föður sínum og
móður. Var þá bæði gott til fjár og mannvirðingar.
Kveld-Úlfur var þá mjög á efra aldri, en synir hans voru
rosknir.