Eg ch. 7

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Björgólfur hét maður á Hálogalandi; hann bjó í Torgum; hann
var lendur maður, ríkur og auðugur, en hálfbergrisi að afli
og vexti og kynferð. Hann átti son, er hét Brynjólfur; hann
var líkur föður sínum. Björgólfur var þá gamall og önduð kona
hans, og hafði hann selt í hendur öll ráð syni sínum og
leitað honum kvonfangs. Brynjólfur átti Helgu, dóttur Ketils
hængs úr Hrafnistu. Bárður er nefndur sonur þeirra; hann var
snemma mikill og fríður sýnum og varð hinn mesti
atgervismaður.

Það var eitt haust, að þar var gildi fjölmennt, og voru þeir
Björgólfur feðgar í gildinu göfgastir menn; þar var hlutaður
tvímenningur á öftnum, sem siðvenja var til. En þar að
gildinu var sá maður, er Högni hét; hann átti bú í Leku; hann
var maður stórauðigur, allra manna fríðastur sýnum, vitur
maður og ættsmár og hafði hafist af sjálfum sér. Hann átti
dóttur allfríða, er nefnd er Hildiríður. Hún hlaut að sitja
hjá Björgólfi. Töluðu þau margt um kveldið; leist honum mærin
fögur. Litlu síðar var slitið gildinu.

Það sama haust gerði Björgólfur gamli heimanför sína og hafði
skútu, er hann átti, og á þrjátigi menn; hann kom fram í
Leku, og gengu þeir heim til húss tuttugu, en tíu gættu
skips. En er þeir komu á bæinn, þá gekk Högni á mót honum og
fagnaði vel, bauð honum þar að vera með sínu föruneyti, en
hann þekktist það, og gengu þeir inn í stofu. En er þeir
höfðu afklæðst og tekið upp yfirhafnir, þá lét Högni bera inn
skapker og mungát. Hildiríður bóndadóttir bar öl gestum.

Björgólfur kallar til sín Högna bónda og segir honum, að -
"erindi er það hingað, að eg vil, að dóttir þín fari heim með
mér, og mun eg nú gera til hennar lausabrullaup."

En Högni sá engan annan sinn kost en láta allt svo vera sem
Björgólfur vildi. Björgólfur keypti hana með eyri gulls, og
gengu þau í eina rekkju bæði. Fór Hildiríður heim með
Björgólfi í Torgar. Brynjólfur lét illa yfir þessi ráðagerð.

Þau Björgólfur og Hildiríður áttu tvo sonu; hét annar
Hárekur, en annar Hrærekur.

Síðan andast Björgólfur; en þegar hann var út hafinn, þá lét
Brynjólfur Hildiríði á brott fara með sonu sína; fór hún þá í
Leku til föður síns, og fæddust þar upp synir Hildiríðar;
þeir voru menn fríðir sýnum, litlir vexti, vel viti bornir,
líkir móðurfrændum sínum; þeir voru kallaðir Hildiríðarsynir.
Lítils virti Brynjólfur þá og lét þá ekki hafa af föðurarfi
þeirra. Hildiríður var erfingi Högna, og tók hún og synir
hennar arf eftir hann og bjuggu þá í Leku og höfðu auð fjár;
þeir voru mjög jafnaldrar, Bárður Brynjólfsson og
Hildiríðarsynir. Þeir feðgar, Brynjólfur og Björgólfur, höfðu
lengi haft finnferð og finnskatt.

Norður á Hálogalandi heitir fjörður Vefsnir. Þar liggur ey í
firðinum og heitir Álöst, mikil ey og góð; í henni heitir bær
á Sandnesi. Þar bjó maður, er Sigurður hét; hann var
auðgastur norður þar; hann var lendur maður og spakur að
viti. Sigríður hét dóttir hans og þótti kostur bestur á
Hálogalandi; hún var einbirni hans og átti arf að taka eftir
Sigurð, föður sinn.

Bárður Brynjólfsson gerði heimanferð sína, hafði skútu og á
þrjá tigu manna; hann fór norður í Álöst og kom á Sandnes til
Sigurðar. Bárður hefur uppi orð sín og bað Sigríðar. Því máli
var vel svarað og líklega, og kom svo, að Bárði var heitið
meyjunni. Ráð þau skyldu takast að öðru sumri. Skyldi þá
Bárður sækja norður þangað ráðið.